ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน บทที่ 5116 ไอ้กระจอกนั่น! 2

หม่าหลันเห็นท่าทางขี้ขลาดของเซียวฉางควนก็รู้สึกโมโหขึ้นมา จึงต่อว่าอย่างเดือดดาล : "ฉันไม่สนใจหรอกว่าคุณจะขายหน้าแค่ไหนในเกาหลี จะปล่อยไก่เท่าไหร่ แต่คืนนี้คุณจะต้องเก็บกวาดห้องรับแขกนี้ให้สะอาดหมดจด ไร้ที่ติ เก็บกวาดไม่เสร็จก็ไม่ต้องนอน! ถ้าพรุ่งนี้ฉันตื่นขึ้นมา แล้วได้กลิ่นบุหรี่แม้แต่นิดเดียว ได้เห็นก้นบุหรี่แม้แต่ครึ่งมวน ฉันกับคุณได้เห็นดีกันแน่!"

เมื่อพูดจบ เธอก็ควบคุมวีลแชร์เข้าไปในลิฟต์ด้วยความโกรธ และกลับขึ้นไปบนห้องของตนเอง

เซียวชูหรันอดที่จะบ่นว่าไม่ได้ : "พ่อ คุณนี่มันจริงๆ เลย คุณอยู่สมาคมเขียนพู่กันจีนและภาพวาดก็แค่เป็นงานอดิเรกเท่านั้น ถึงแม้ว่าจะทำผลงานแลกเปลี่ยนในต่างประเทศได้ไม่ดีก็ไม่ต้องกังวล ทำไมยังต้องทำตนเองให้ไม่มีชีวิตชีวาแบบนี้ด้วยล่ะ คุณรู้ไหมว่าการอยู่บ้านคนเดียวแล้วสูบบุหรี่จัด ดื่มเหล้ามากๆ แบบนี้ มันง่ายต่อการเกิดอุบัติเหตุนะ? พวกเราไม่ได้อยู่ข้างๆ หากมีเหตุร้ายเกิดขึ้นจะทำอย่างไร? แม้กระทั่งคนจะเรียกรถพยาบาลให้คุณก็ไม่มี"

เซียวฉางควนพูดอย่างหดหู่ใจ : "คุณไม่เข้าใจหรอก ในใจฉันมันกลัดกลุ้มอย่างมาก ถ้าไม่ได้สูบบุหรี่ ไม่ได้ดื่มเหล้า ฉันก็คงเป็นโรคซึมเศร้าไปแล้ว!"

เซียวชูหรันยังต้องการจะพูดอะไรอีก เวลานี้เย่เฉินจึงรีบกล่าวเตือนว่า : "ที่รัก แม่ขึ้นไปชั้นบนคนเดียว ขาและเท้าของเธอไม่สะดวก คุณไปดูหน่อยเถอะ ดูว่าเธอต้องการอะไรหรือเปล่า ช่วยดูแลเธอหน่อย ส่วนทางด้านพ่อนี้ฉันจะดูแลเองไม่ต้องห่วง"

และเอ่ยถามว่า : "พ่อครับ คุณอกหักตั้งแต่เมื่อไหร่?

"ยังจะเป็นใครได้อีกล่ะ" เซียวฉางควนปาดน้ำตา สะอื้นไห้กล่าวว่า : "แน่นอนว่าเป็นคุณน้าหานเหม่ยฉิงนั่นแหละ!"

เย่เฉินขมวดคิ้วและเอ่ยถามว่า : "คุณสองคนสนิทสนมกันไม่ใช่เหรอ? แล้วไปคบกันตั้งแต่เมื่อไหร่?"

เซียวฉางควนรีบอธิบายว่า : "ไม่ได้คบกัน ฉันยังไม่ได้หย่ากับแม่ของคุณนะ......"