ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน บทที่ 5117 ไอ้กระจอกนั่น! 3

พูดจบ เซียวฉางควนก็ถอนหายใจ : "อันที่จริงแล้วตอนที่คุณน้าหานกลับมา ขอเพียงแค่ฉันกล้าหย่ากับหม่าหลัน เช่นนั้นเธอจะต้องคบกับฉันอย่างแน่นอน แต่ฉันมันปอดแหกเอง ฉันมันปอดแหกเย่เฉินคุณรู้ไหม? ฉันแม่งโคตรปอดแหกเลย แค่หม่าหลันถลึงตาใส่ฉัน ฉันก็ไม่กล้าแม้แต่จะเรียกแล้ว ถ้าฉันเอ่ยปากว่าต้องการหย่าจริงๆ เธอจะไม่เอามีดมาสู้กับฉันเลยเหรอ......"

เย่เฉินยิ้มเล็กน้อย และกล่าวปลอบใจว่า : "พ่อครับ คุณก็บอกเอง ว่าคุณสองคนไม่ได้คบกัน ก็ไม่มีคำว่าอกหักอะไรทั้งนั้น ดังนั้นคุณก็อย่าหมดอาลัยตายอยากแบบนี้เลย และถึงแม้ว่าพวกคุณจะไม่ได้เป็นคนรักกัน แต่ยังเป็นเพื่อนกันได้นะ! ถ้าคุณต้องการเป็นคนรักกับเธอจริงๆ เช่นนั้นคุณก็คิดใคร่ครวญให้รอบคอบ แล้วค่อยเลือกก็ได้"

เซียวฉางควนกล่าวอย่างเจ็บปวดปานขาดใจ : "ไอ๋หยาเย่เฉิน! คุณไม่เข้าใจหรอก! ตอนนี้ไม่มีโอกาสให้เลือกแล้ว คุณน้าหานคบกับคนอื่นไปแล้ว!"

เย่เฉินเลิกคิ้ว เอ่ยถามด้วยความแปลกใจ : "คุณน้าหานคบกับคนอื่นเหรอ? เป็นไปไม่ได้ เธอไม่ได้ชอบคุณมาตลอดหรอกเหรอ?"

เซียวฉางควนถอนหายใจเหมือนอยากจะตาย : "เธอชอบฉันมาตลอด แต่นั่นคือก่อนหน้านี้......ตอนนี้อีกครึ่งหนึ่งอยู่ที่คนอื่นแล้ว......"

เย่เฉินเอ่ยถามด้วยความอยากรู้ : "อีกครึ่งหนึ่งคือใครเหรอครับ? คุณน้าหานในกลุ่มวัยกลางคน น่าจะโดดเด่นกว่าคนอื่นอย่างแน่นอน อีกทั้งเธอยังเคยเจอผู้คนมากมาย ใครที่ทำให้ใจเธอสั่นหวั่นไหวได้นะ?"

เซียวฉางควนพูดอย่างหดหู่ใจ : "เป็นศาสตราจารย์ของมหาวิทยาลัยการเงินและเศรษฐศาสตร์จินหลิงคนหนึ่ง แม่งเอ๊ย แล้วก็ยังอยู่ต่างประเทศด้วย ทั้งสองคนมีหัวข้อที่จะสนทนาด้วยกันมากมาย อีกทั้งเขากับคุณน้าหานของคุณ ยังเป็นหม้ายเหมือนกันด้วย"