ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน บทที่ 5127 โปรดกรุณา 2

เย่เฉินก็รู้สึกปลงถึงขีดสุดเช่นกัน จึงพูดกับเซียวชูหรันว่า: “ที่รัก เราไม่ต้องสนใจพวกเขาทั้งสองท่านซะเลยจะดีกว่า ให้พวกท่านปรับสภาพอารมณ์ตัวเองก่อน”

เซียวชูหรันถามเย่เฉิน: “พ่อฉันเป็นยังไงบ้างคะ?”

“ก็เอาแต่ร้องไห้ตลอดเหมือนกัน”เย่เฉินถอนหายใจเฮือกหนึ่ง ยักไหล่แล้วพูดว่า: “ช่วงสองสามวันที่ผ่านมานี้สาเหตุที่พ่อซึมเซาขนาดนี้นั้น จริง ๆ ไม่ได้เป็นเพราะแสดงศักยภาพในงานแลกเปลี่ยนวัฒนธรรมได้ไม่ดีพอ”

เซียวชูหรันถามอย่างตะลึง: “แล้วมันเป็นเพราะอะไรเหรอ?”

เย่เฉินตอบกลับอย่างเรียบนิ่ง: “เป็นเพราะคุณน้าหาน”

หม่าหลันไม่เคยทราบเลยว่าหานเหม่ยฉิงกลับจินหลิงแล้ว แต่เซียวชูหรันกลับทราบอยู่

ตอนนั้นเนื่องจากหม่าหลันขโมยเงินของเย่เฉินจึงถูกส่งเข้าโรงพัก แต่เซียวฉางควนกลับใส่ชุดสูทครบชุดไปต้อนรับหานเหม่ยฉิงและพอลลูกชายของเธอที่สนามบิน ต่อมายังเชื้อเชิญพวกเขาทั้งสองแม่ลูกมาทานข้าวที่บ้านอย่างกระตือรือร้น ซึ่งเซียวชูหรันมองเห็นเรื่องทั้งหมดนี้กับตาตัวเองเลย

เธอดูออกอยู่ว่าพ่อยังไม่ลืมคุณน้าหาน ยิ่งกว่านั้นคือยังมีความรู้สึกที่ลึกซึ้งต่อคุณน้าหานด้วย ซึ่งเธอก็เคยโกรธพ่อเพราะเรื่องนี้เช่นกัน ต่อมาหลังจากทราบเรื่องราวเมื่อปีนั้นของพ่อแม่แล้ว เธอก็ไม่เคยพูดถึงเรื่องนี้ต่อหน้าพ่ออีกเลย 

เมื่อเธอได้ยินเย่เฉินบอกว่าสาเหตุที่พ่อซึมเซานั้นเป็นเพราะคุณน้าหาน จึงรีบถามว่า: “นี่มันอะไรยังไงกันแน่เนี่ย?”

เย่เฉินอธิบาย: “คุณน้าหานใช้ชีวิตอยู่ร่วมกับคนอื่นแล้ว เป็นผู้ชายคนหนึ่งที่ดีกว่าพ่อหลายเท่ามาก พ่อยอมรับผลกระทบนี้ไม่ได้ ดังนั้นตลอดช่วงหลายวันที่ผ่านมานี้ท่านเลยสูบบุหรี่ดื่มเหล้าคนเดียวมาโดยตลอด”

“นะนี่......”ภายในเวลาชั่วขณะ เซียวชูหรันก็ไม่รู้เหมือนกันว่าควรจะดีใจหรือทุกข์ใจดี