ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน บทที่ 5130 พาแกไปเฟี้ยว 2
ไม่นานนัก หม่าหลันก็เดินออกมาจากระเบียงของชั้นสามพร้อมกับใต้ตาหมีแพนด้า ตั้งแต่เมื่อคืนกระทั่งถึงตอนนี้ เธอยังไม่เคยได้นอนหลับเลย เล่นโทรศัพท์จนตาใกล้จะบอดแล้ว
เมื่อหนึ่งนาทีก่อนเพิ่งเริ่มรู้สึกง่วง กะจะนอนพักแป๊บหนึ่งค่อยว่ากันอีก นึกไม่ถึงเลยว่าความง่วงทั้งหมดจะสลายหายไปเพราะเสียงแตรที่น่ารำคาญของเฉียนหงเย่น
เมื่อได้ยินเฉียนหงเย่นตะโกนเรียกชื่อตัวเองแล้ว หม่าหลันก็รู้สึกหงุดหงิดมาก หยิบไม้เท้ายืดหยุ่นที่ทำมาจากเส้นใยคาร์บอนที่โรงพยาบาลตระกูลเฟ่ยจัดสรรให้เธอมา แล้วเดินขากระเผลกออกมาถามด้วยอารมณ์ที่หงุดหงิด: “มีอะไร มาเร่งตั้งแต่เช้าแบบนี้ห่าเหวอะไร? แกไม่นอนแต่คนอื่นต้องนอนนะ!”
เฉียนหงเย่นหัวเราะฮ่า ๆ โน้มตัวเอนยู่ขอบหน้าต่างรถยนต์พลางยิ้มพลางโบกมือให้หม่าหลัน: “จะนอนไปทำไม เดี๋ยวพี่สะใภ้พาแกออกไปเฟี้ยว ฉันเพิ่งนัดกับเคมปินสกี้โรงแรมสปาที่ดีที่สุดในจินหลิง ดีเลิศกว่าสถาบันเสริมความงามที่แกเคยไปมาก ๆ เลยล่ะ เดี๋ยวสักพักถ้าไปถึงแล้วก็ไปกินบุฟเฟ่ต์ระดับ 5 ดาวก่อน จากนั้นค่อยนอนแช่อยู่ในศูนย์สปาสักครึ่งวัน ตอนบ่ายถ้าไม่มีเรื่องอะไรค่อยหาอะไรกินรองท้องในโรงแรม ตอนเย็นยังต้องทำเทอมาร์จ เรียนโยคะ แกจะไปพร้อมกันไหม? เดี๋ยวฉันเลี้ยงเอง!”
เมื่อหม่าหลันได้ยินเธอพูดอย่างได้ใจต่อหน้าตัวเอง ในขณะที่กำลังจะเอ่ยปากแขวะเธออยู่นั้น จู่ ๆ ก็ได้ยินเฉียนหงเย่นบอกว่าจะเลี้ยง ดังนั้นหม่าหลันจึงถามอย่างสงสัย: “แกแน่ใจเหรอว่าแกจะเลี้ยง?”
เฉียนหงเย่นตอบกลับอย่างจริงจังมาก ๆ: “เราอยู่ด้วยกันมานานขนาดนี้แล้ว เรื่องเล็ก ๆ แค่นี้ฉันยังต้องโกหกแกด้วยเหรอ?”
หม่าหลันเบะปากแล้วถามลองหยั่งเชิง: “ฉันแค่กลัวว่าหลังจากทำเสร็จแล้ว แกจะแอบชิ่งหนีในช่วงจังหวะที่ฉันไม่ทันได้ระวัง ปล่อยให้ฉันจ่ายบิลอยู่ที่นั่นคนเดียว”
“พูดเล่นอะไรอยู่เนี่ย”เฉียนหงเย่นหัวเราะเยาะทีหนึ่ง แล้วหยิบบัตรโกลด์การ์ดของเคมปินสกี้ออกมาพูดกับหม่าหลันว่า: “ฉันฝากเงินไว้ในเคมปินสกี้ห้าแสน เป็นแขกผู้มีเกียรติของที่นั่น ถ้าเกิดฉันไปใช้บริการที่นั่น ฉันจะเซ็นชื่อแล้วหักเงินในบัญชีโดยตรงเลย ฉันไม่จำเป็นต้องออกแรงไปจ่ายบิลเลยด้วยซ้ำ แล้วจะมีทางให้แกจ่ายเงินได้ยังไงล่ะ?”
หลังจากพูดจบ เธอก็มองหน้าหม่าหลันพลางยักคิ้วพลางถาม: “ตกลงแกจะไปไหมเนี่ย? ฉันขอบอกกับแกไว้ก่อนนะ ค่าใช้จ่ายทั้งหมดในวันนี้ ไม่ต่ำกว่าสองหมื่นหยวนต่อคน ต่อให้มีบัตรโกลด์การ์ดก็ได้ส่วนลดแค่ 25% เท่านั้น พอคำนวณดูแล้วก็ตกที่คนละหมื่นห้ากว่า ถ้าเกิดแกไม่ไปละก็ ถึงตอนนั้นอย่ารู้สึกเสียใจทีหลังเชียวนะ!”
เมื่อหม่าหลันได้ยินแบบนี้ จึงด่ากราดทั้งโคตรเหง้าตระกูลของเฉียนหงเย่นในใจรอบหนึ่ง พลางอดไม่ได้ที่จะนึกคิดในใจ: “แม่งเอ๊ย เจ๊ยังไม่เคยสัมผัสกับสปาที่สูงส่งขนาดนั้นของเคมปินสกี้มาก่อนเลย นังตัวดีเฉียนหงเย่นนี่ถึงขั้นยอมจ่ายห้าแสนเพื่อทำบัตร แถมไปครั้งหนึ่งยังต้องเสียหมื่นห้าอีก แม่งผลาญเงินเก่งจริง ๆ!”
ชาตินี้ช่วงเวลาที่สง่าผ่าเผยมากที่สุดของหม่าหลันก็คือช่วงเวลาที่ได้พักอยู่ในคฤหาสน์หรูจินหลิงคนเดียว ขับรถหรูและมีเงินฝากในบัญชีหกหลัก
แต่ทว่าขณะที่หม่าหลันมีเงินฝากในบัญชีหกหลัก เธอไม่กล้าใช้เงินฟุ่มเฟือยอย่างเฉียนหงเย่นหรอกนะ ทำสปาครั้งหนึ่งก็หมื่นกว่าหยวนแล้ว ซึ่งมันเป็นสิ่งที่อยู่เหนือแนวคิดการใช้จ่ายของหม่าหลันแล้ว
เธอรู้สึกว่าการที่ตัวเองเติมเงินสองสามหมื่นในสถาบันเสริมความงาม ไปทำหน้าบำรุงรักษารูปร่างครั้งละพันสองพันหยวน ก็ถือเป็นหญิงวัยกลางคนค่าใช้จ่ายสูงคนหนึ่งแล้ว จะกล้าเอาเงินห้าแสนเพื่อไปทำสปาอย่างเฉียนหงเย่นได้ยังไง
อีกอย่างเธอก็ไม่มีเงินเยอะขนาดนั้นด้วย
อ่าน ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน เมฆทอง บทที่ 5130 พาแกไปเฟี้ยว 2 นวนิยายออนไลน์ฟรี
The ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน เมฆทอง บทที่ 5130 พาแกไปเฟี้ยว 2 ซีรีส์ได้รับการอัปเดตพร้อมรายละเอียดใหม่มากมาย ขนานกับลักษณะบุคลิกภาพนั้น คือ อารมณ์ของคนที่รักชีวิต รักชีวิต อยากหนีจากสถานการณ์ชีวิตที่มืดมนและน่าสลดใจ ในบทที่ ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน บทที่ 5130 พาแกไปเฟี้ยว 2 ได้แสดงให้เห็นอย่างชัดเจน กล่าวได้ว่า ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นวนิยาย บทที่ 5130 พาแกไปเฟี้ยว 2 เป็นบทที่อ่านง่ายที่สุดในซีรีส์ ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน ชุดนี้
ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน เมฆทอง บทที่ 5130 พาแกไปเฟี้ยว 2
ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน บทที่ 5130 พาแกไปเฟี้ยว 2