ผูกรักท่านประธานพันล้าน นิยาย บท 27

"เซิ่งเสี่ยวซิงเป็นใคร?"

เกาหย่าเหวินพลั้งปากออกมา

อวี้หนานเฉิงเหล่มองเธอ สีหน้าเรียบเฉย "ลูกสาวของพนักงานบริษัท"

"ทำไมคุยยังต้องดูประวัติการแพทย์ของลูกสาวพนักงานบริษัท? พนักงานคนไหน?"

อวี้หนานเฉิงได้ยินปิดเอกสารในมือ ทับบนประวัติการแพทย์ฉบับนั้น ในน้ำเสียงมีความไม่พอใจอยู่ ถามกลับว่า

"เรื่องของผม ต้องบอกคุณทุกเรื่องเหรอ?"

เกาหย่าเหวินชะงัก "เปล่า ฉันไม่ได้หมายความอย่างนั้น ฉันแค่ถามไปงั้นๆ "

"คุณถามมากไปแล้ว"อวี้หนานเฉิงเหมือนหงุดหงิดแล้ว "ผมยังมีงานต้องทำ มื้อเย็นที่นัดกับคุณปู่ ถึงเวลาก็ตรงไปเลย ผมจะไปตรงเวลา"

นี่เป็นคำสั่งขับไล่แล้ว

เกาหย่าเหวินเสียใจที่ตัวเองถามมากไปทันที อยากจะพลิกสถานการณ์แต่เห็นสีหน้าอวี้หนานเฉิงที่หงุดหงิดจริงจัง ทำได้แค่หน้าเจื่อนหาข้ออ้าง ออกจากห้องทำงาน แต่ก่อนจะไปท่องชื่อ‘เซิ่งเสี่ยวซิง’นี้ไว้ในใจหนึ่งรอบอย่างไม่รู้ตัว

——

"หนานเฉิงเป็นคนจัดการโรงเรียนอนุบาลให้หนูด้วยตัวเอง?"

ในห้องรับแขกของบ้านตระกูลอวี้ ชายชราถือโทรศัพท์ สีหน้าพอใจ "ออกตัวช่วยหม่าม้าหนูเร็วขนาดนี้ ดูแล้วผลลัพธ์ไม่เลว"

เสียงอีกคนในสายเด็กสุดๆ "ต้องขอบคุณ คุณปู่บอกตารางของลุงอวี้ให้หนู ไม่อย่างนั้นหนูจะให้หม่าม้ากับลุงอวี้เจอกันได้ที่ไหน"

"นี่ก็เป็นข้อดีของหม่าม้าเหมือนกัน ผู้หญิงที่เด็กอย่างหนานเฉิงจะสนใจมีไม่มาก"

"งั้นความหมายของคุณปู่คือหม่าม้าหนูมีความหวังสิ!"

"ไม่มีแค่มีความหวัง แต่มีความหวังมาก"

สองคนกำลังคุยกันอย่างมีความสุข พ่อบ้านเข้ามาจากข้างนอก พูดรายงาน"คุณผู้ชาย คุณชายน้อยกับคุณเกามาแล้วครับ"

ชายชราถึงพูดอย่างดีอกดีใจ "อืม หนานเฉิงกลับมาแล้ว ถือโอกาสนี้ปู่ลองถามเขาว่าคิดยังไง แล้วค่อยคุยกันอีก ซิงซิงน้อย "

"ค่ะ คุณปู่บ๊ายบาย"

เสียงที่ร่าเริงในสายนั้นทำให้ชายชราคิ้วเหยียดยาว หลังวางสายอยู่นานใบหน้ายังมีรอยยิ้มอยู่นิดๆ

"ซิงซิงน้อยเด็กคนนี้ ชนะใจฉัน หากวันหลังแม่เธอพาเธอแต่งเข้าบ้านพวกฉันมา ในบ้านคงคึกคัก จิ่งซีก็จะได้มีเพื่อน"

"คุณผู้ชายไม่กลัวคนที่มีลูกของตัวเองจะไม่ค่อยใส่ใจลูกคนอื่นหรือครับ?"

"วันนั้นที่ร้านอาหารนายเห็นแล้วไม่ใช่หรือ? ซิงซิงน้อยกับจิ่งซีเล่นกันสนุกแค่ไหน หม่าม้าของเธอก็ใส่ใจจิ่งซีเป็นพิเศษ"

พูดถึงเรื่องวันนั้นที่ร้านอาหารญี่ปุ่น สีหน้าพ่อบ้านผ่อนคลายลง

อวี้หนานเฉิงพาเกาหย่าเหวินกลับมา นี่ไม่ใช่เรื่องแปลก เริ่มตั้งแต่ 5 ปีก่อนชายชราเร่งให้เขาแต่งงาน เขาก็พาโล่เข้ามาตระกูลอวี้ เริ่มแรกชายชราก็นึกว่าทั้งสองรักกัน เวลาผ่านไปนาน ก็มองออก ก็แค่ฉากบังหน้าเท่านั้น

"ทำไมจิ่งซีไม่ตามกลับมาด้วย?"

บนโต๊ะอาหาร ชายชราถามถึงอวี้จิ่งซี

นึกถึงอวี้จิ่งซีที่โวยวายที่บ้าน อวี้หนานเฉิงคิ้วขมวดเล็กน้อย "ช่วงนี้เขาอารมณ์ไม่ดี ก็ไม่พามาให้คุณปู่อารมณ์เสีย"

"ทำให้ฉันอารมณ์เสียได้มีแค่แก"

ชายชราชำเลืองมองเขาครู่หนึ่ง น้ำเสียงไม่พอใจ "ทำไมแกไม่หาแม่สักคนมาดูแลจิ่งซีเร็วๆ วันๆ อยู่กับพวกคนใช้เป็นกลุ่ม นิสัยเขาจะดีได้เหรอ? วันหลังกลายเป็นคนเพลย์บอย เป็นความรับผิดชอบของแก"

พูดถึงเรื่องนี้ อวี้หนานเฉิงวางตะเกียบ

"เรื่องนี้ผมเคยคิดแล้ว คุณปู่พูดไม่ผิด ดังนั้นผมจะแต่งงานแล้ว"

"แกจะแต่งงาน?"

ชายชรายังไม่ทันจะดีใจ ก็ได้ยินอวี้หนานเฉิงพูดต่อว่า

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผูกรักท่านประธานพันล้าน