รักนายมันเจ็บเหลือเกิน นิยาย บท 40

บทที่40 คุณรู้จักฉันหรอคะ

รสรินล้างมือแล้วเดินออกมาก็เห็นว่ามีสองคนยืนอยู่ตรงหน้าประตู เป็นผู้หญิงคนนึงและผู้ชายรูปงามคนนึงที่ยืนกอดเด็กคนผู้หญิงคนนึงอยู่

เธอยืนอยู่ก็มองเห็นสายตาของผู้ชายคนนั้นที่มองเธออย่างสับสนและตาแดงก่ำและมีน้ำตาไหลร่วงลงมา

รสรินถามขึ้นทันทีว่า “คุณผู้ชายอย่าตกใจไปค่ะ มีเรื่องอะไรฉันช่วยคุณได้นะคะ ตอนนี้เชิญเข้ามาก่อนค่ะ ป้านีเข้ามานั่งก่อนไหมคะ”

ป้านีโบกมือปฏิเสธ “ไม่ต้อง ไม่ต้อง ฉันแค่มาส่งเขาแค่นั้นเอง ฉันต้องไปซักผ้าต่อน่ะ ฉันต้องไปซักเสื้อผ้าแล้ว เธอก็ตั้งใจทำงานนะฉันไม่รบกวนเธอละ”

“งั้นป้านีกลับดีๆนะคะ” รสรินพูดอย่างมีมารยาทและก็หันหน้าไปทางเขา “คุณผู้ชายคะตามฉันมาค่ะ”

เธอหันหลังไป ผู้ชายคนนั้นก็ยื่นมือไปจับเธอไว้ มือนั้นยังคงสั่นๆ

เธอถามอย่างสงสัยว่า “คุณเป็นอะไรคะ”

เซนมือสั่นจับมือเธออยู่แล้วก็ปิดปากกัดฟันแน่น

เป็นเธอหรอ ใช่เธอใช่ไหม”

ทำไมเธอมาอยู่ที่นี่แล้วล่ะ ทำไม...เธอทำตัวเหมือนไม่รู้จักเขาอย่างนี้

ความรู้สึกของเขาสับสนขึ้นมา

มีคำพูดอะไรมากมายที่อยากจะพูดกับเธอและคำถามอยากจะถามเธออีกมากมาย

แต่ว่าเขากลับพูดอะไรไม่ออกได้แต่มองไปที่เธอ

รสรินไม่พูดอะไรได้แต่มองไปที่เธอ เธอก็เริ่มสงสัย เลยพยายามดึงมือออกจากเขาแต่เขากลับกำมือไว้แน่นแม้ว่าในมือเขาอีกข้างจะโอบกอดลูกของเขาอยู่และมืออีกข้างหนึ่งจับเธอไว้ก็ไม่ยอมให้เธอขยับออกไปไหน

สายตาของเขาดูเศร้ามากราวกับว่ามีอะไรมากมายอยู่ในใจเขาอยากจะพูดออกมา

รสรินยิ้มอย่างเขินๆแล้วถามว่า “คุณคะ เดินตามฉันมาก่อนนะคะ ถ้ามีเรื่องอะไรที่ไม่สบายใจเดี๋ยวค่อยคุยกับฉันก็ได้ค่ะ”

เซนถามเธอขึ้นมาว่า “เธอ เธอสบายดีไหม”

รสรินเบิกตากว้างถามเขากลับว่า “คุณ รู้จักฉันหรอคะ”

เซนมองเธอที่ทำเป็นเหมือนไม่รู้จักเขา ใจก็เจ็บปวดมาก “เธอ….ความจำเสื่อมงั้นหรอ ขนาดผมเธอยังจำไม่ได้เลย ฉันตามหาเธอมานานแล้ว ไม่ว่าจะหาเธอโดยใช้วิธีไหนก็หาเธอไม่เจอ คิดไม่ถึงว่าเธอความจำเสื่อมไปแล้ว….”

รสรินยังนึกอะไรไม่ออกจากคำพูดของเขา เธอเลยถามเขาว่า “คุณรู้จักฉันได้อย่างไรคะ คุณคือ…”

ดูท่าทีของเขาก็เหมือนกับว่าเขากำลังเป็นห่วงเธอ หาเธอมานานมากแล้ว….”

คงไม่ใช่คนไม่ดีสินะ

รสรินยิ้มอย่างเขินๆ “คุณเป็นคนในบ้านฉันหรอคะ ขอโทษนะคะฉันจำอะไรก่อนหน้านี้ไม่ได้เลย เป็นเพราะหมอเก็บฉันมา พอฉันหายดีฉันก็เอาแต่เรียนอย่างเดียวเลยยังจำอะไรไม่ได้เลย”

เซนหลับตาลงเจ็บหน้าอกเป็นอย่างมาก

เธอจำอะไรไม่ได้เลยงั้นหรอ

ถ้าเป็นแบบนี้แสดงว่าพวกเขาสามารถจะมาเริ่มต้นใหม่กันได้ถูกไหม

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: รักนายมันเจ็บเหลือเกิน