รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน บทที่ 429 แม่สะใภ้เก่ามาอีกแล้ว

“พี่รองจะกลับแล้วเหรอ？ไม่รอร่วมงานแต่งงานของกษิดิเสร็จก่อนแล้วค่อยกลับ？”

ยศพัฒน์ลองพยายามเกลี้ยกล่อมให้อยู่ต่อ

ปรยสย์ยิ้มแล้วพูดขึ้นว่า： “งานแต่งของพี่กษิดิผมต้องอยู่รวมงานด้วยอยู่แล้ว ผมต้องเป็นเพื่อนเจ้าบ่าวให้เขาอีกด้วย

ยังมีเวลาอีกระยะหนึ่งกว่าจะถึงงานแต่งของเขา ไม่รีบร้อน ผมจะกลับมาก่อนว่าแต่งวันหนึ่ง ไม่มีทางพลาดงานแต่งงานของเขา

แน่นอน”

เขากับคุณชายทุกคนของตระกูลอริยชัยกุลต่างเข้ากันได้เป็นอย่างดี นั่นเป็นน้องชายสามีของน้องสาว ถ้าเขากับพวกเขามีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกัน มีแต่จะเป็นผลดีต่อน้องสาวไม่มีผลเสีย

อีกอย่างตระกูลอริยชัยกุลยอมช่วยเขา คุณชายพวกนั้นต่างมีตำแหน่งสูงในบี.เอ.เอ็ม.กรุ๊ป เป็นผู้ เป็นคนเก่งในแต่ละสาขางานกันทั้งนั้น สามารถช่วยเหลือเขาได้เป็นอย่างมาก

เพียงแต่ข้อนี้ เขาก็ต้องรู้จักคุณชายทั้งหมดของ ตระกูลอริยชัยกุลแล้ว

เขารู้ว่าตระกูลสาระทามีเครื่องบินส่วนตัวเยอะ ทุกครั้งที่ประยสย์สองพ่อลูกมาที่นี่ล้วนนั่งเครื่องบินส่วนตัวมากันทั้งนั้น ถือว่าสะดวกมากอยู่ ยศพัฒน์เลยไม่รู้จะพูดอะไรต่อ ได้แต่พูดขึ้นว่า： “ก่อนที่พี่รองจะกลับควรบอกให้วิการู้ก่อนจะดีที่สุด”

“ต้องเป็นแบบนั้นอยู่แล้ว ผมยังมีเรื่องต้องรบกวนเธออีก”

ยศพัฒน์นึกขึ้นได้จึงถามขึ้นว่า： “เป็นเรื่องที่เกี่ยวกับผู้หญิงลึกลับหรือเปล่า？”

“อืม สำนักงานนักสืบ XXถึงตอนนี้แล้วยังไม่มีผลสรุปอะไรให้ผมเลย และไม่รู้ว่าพวกเขาจะสามารถช่วยผมหาผู้หญิงคนนั้นเจอหรือเปล่า”

ชเนนทร์เองก็รู้เกี่ยวกับเรื่องที่ประยสย์ถูกหญิงลึกลัช่วยไว้ เขาจึงพูดขึ้นว่า： “อีกฝ่ายสวมหน้ากากไว้ มองไม่เห็นหน้าที่ที่แท้จริง แบบนี้ตามหายากมาก เมืองแอคเซสซ์ใหญ่ขนาดนี้ จะตามหาคนๆหนึ่ง ยากยิ่งกว่างมเข็มในทะเล”

ประยสย์ตรึกตรองดูสักครู่ แล้วพูดขึ้นว่า： “มันก็ใช่ ถ้างั้นผมรอต่ออีกหน่อยก็แล้วกัน บริษัทนักสืบนั้นในเมื่อรับเรื่องของผมไปแล้ว แล้วรับเงินมัดจำไปแล้วอีกด้วย คิดว่าคงสามารถช่วยผมตามหาผู้หญิงคนนั้นเจอได้แน่”

หลังจากดื่มน้ำเสร็จ ประยสย์ก็ได้ลุกขึ้น “ยศพัฒน์ พี่ชเนนทร์ พวกพี่ยุ่งต่อเถอะ ผมไม่รบกวนพวกพี่แล้ว”

ยศพัฒน์กับชเนนทร์ต่างก็ไม่ได้เกลี้ยกล่อมให้เขาอยู่ต่อ เพราะว่าพวกเขากำลังยุ่งอยู่ แต่ตอนนี้ประยสย์อยู่ในช่วงพักร้อนอยู่

เนื่องจากกนกอรรับปากว่าจะไปงานเลี้ยงเป็นเพื่อนนฤเบศวร์ เมื่อเทวิกาเลิกงานก็รีบไปที่ร้านทันที

กนกอรยังไม่ได้ออกไป แต่เปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดราตรีเรียบร้อยแล้ว ส่วนชุดราตรีก็เป็นนฤเบศวร์ให้คนส่งมาให้ และเธอก็ได้แต่งหน้าอ่อนๆ อีกด้วย

เมื่อเทวิกาเข้ามาถึงร้าน ก็ผิวปากขึ้นมาทันที

“วิกา เธอยังมาผิวปากอีก”

เทวิกาเดินเข้ามาแล้วเดินอ้อมเธอไปรอบหนึ่ง แล้วพูดขึ้นว่า： “พระพุทธรูปต้องมีทองหุ้ม คนก็ต้องมีเสื้อห่อ กนกอร เมื่อเธอใส่ชุดราตรีเข้าไปแล้ว งดงามดุจนางฟ้า ตอนเด็กจะเดินตามพี่ชายและพวกของเขา ผิวปากเป็นตั้งนานแล้ว ฉันยังผิวเป็นเพลงได้เลย”

พี่ชายเธอผิวปากยังดังสู้เธอไม่ได้เลย

“นฤเบศวร์ยังไม่มารับเธอเหรอ？”

เทวิกาถามล้อเล่นออกมาว่า “ไม่ง่ายเลยกว่าเธอจะยอมตอบตกลงไปงานเลี้ยงเป็นเพื่อนเขา ตามหลักแล้ว เขาน่าจะใจร้อนกว่าเธอ มารอเธอตั้งแต่เช้าถึงจะถูก”

ตอนนี้แล้วยังไม่มา คิดว่านฤเบศวร์คงจะเอาเวลาไปแต่งตัวอยู่เหมือนกัน

เวลาที่ผู้ชายอยากหล่อก็ไม่แพ้ผู้หญิงเลย