รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน บทที่ 461 ไม่รอบคอบ

หลังจากเงียบไปสักพักแล้ว ทัศนคติของผู้หญิงคนนั้นดีขึ้นเยอะมาก เธอพูดกับกนกอร “คุณกนกอรคะ เรื่องของฉันกับคนรักของคุณมันเป็นอุบัติเหตุ บางทีเขาคงจดจำหน้าตาของฉันไม่ได้ด้วยซ้ำ เพราะคืนนั้นเขาเมาหนักมาก”

“ที่ฉันมาหาคุณ ก็อยากจะพูดคุยด้วย เด็กในท้องของฉัน พวกคุณคงไม่ต้องการหรอกมั้ง? ฉันคนเดียวก็เลี้ยงเขาไม่ไหว เอางี้แล้วกัน คุณให้เงินฉันมาก้อนหนึ่ง ฉันจะไปทำแท้งเอาเด็กออก จ่ายเงินเป็นค่าทำขวัญสักก้อน จากนั้น พวกเราก็แยกทางกันไป ต่างคนต่างอยู่ ไม่มีวันมาบรรจบกันอีก”

ภารกิจของเธอจบไม่ค่อยสวยนัก ไม่รู้ว่าคนคนนั้นจะยอมจ่ายเงินก้อนที่เหลือให้เธอหรือเปล่า ไม่สู้หลอกเงินสักก้อนจากกนกอรเสียดีกว่า

ยังไงเสีย เธอก็ไม่ได้ตั้งท้องจริงๆ เสียหน่อย ผู้ชายคนนั้นที่มาหาเธอเป็นคนเอาใบรับรองแพทย์ฉบับนี้มาให้เธอ เพื่อให้เธอเอามาหลอกกนกอร

เธอคิดว่าเรื่องนี้สำเร็จเสร็จสิ้นได้อย่างง่ายดายมาก ใครเล่าจะรู้ว่ากนกอรไม่เล่นไปตามเกม จนทำให้เธอหมดหนทางแล้ว

กนกอรชำเลืองมองเธออยู่ชั่วครู่ เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายประหม่าขึ้นเรื่อยๆ แถมยังแสร้งทำท่าทีมีเหตุผลเต็มเปี่ยม ต้องยากสำหรับเธอจริงๆ

“คุณคะ คุณยังไม่ได้บอกฉันเลย ว่าคุณชื่ออะไร”

“ฉะ ฉันชื่อเค้ก”

เธอไม่ได้ชื่อเค้ก มันเป็นการโกหกกนกอรอยู่แล้ว

กนกอรก็ไม่เชื่อว่าอีกฝ่ายจะยอมพูดชื่อจริงๆ ออกมา ในเมื่อพูดว่าชื่อเค้ก งั้นเธอก็จะคิดว่าอีกฝ่ายชื่อเค้กจริงๆ ก็แล้วกัน

“คุณเค้ก ถ้าสามารถพิสูจน์ได้ว่าเด็กในท้องเป็นลูกของแบตบอส คุณไม่คิดจะเอาเด็กคนนี้ไว้ แค่อยากได้เงิน เรื่องเงิน ต้องให้คุณแน่ แต่ฉันไม่ได้เป็นคนให้นะ พ่อของลูกของคุณเป็นคนเอาเงินมาให้ แต่ต้องพิสูจน์ให้ได้ก่อนว่าเด็กคนนี้เป็นลูกของเขา”

“จะให้ทำตามที่คุณร้องขอทุกอย่างก็ไม่ได้ใช่ปะ? เขาไม่ได้ขัดสนเรื่องเงินทอง แต่จะให้ใครมาสวมเขาก็ไม่ได้ คุณพูดว่าเขาเมาจนทำเรื่องรุ่มร่ามกับคุณ ตอนนั้นเขาเมาหนักขนาดไหนเหรอ?”

คุณเค้กตอบกลับ “เมาเหมือนหมา เขาเลยจำฉันไม่ได้ค่ะ”

คุณเค้กยังอยากคิดสะบัดมือของกนกอรออก แต่สะบัดไม่หลุด จึงใช้กระเป๋าตีที่ตัวกนกอร

กนกอรเรียนเทควันโดมา ถึงแม้ตลอดมาไม่ชอบการลงมือกับผู้หญิงเพศเดียวกันก็ตาม แต่ถ้าคนอื่นเริ่มลงมือก่อน เธอก็จะสวนกลับไปอย่างไม่เกรงใจ

คุณเค้กใช้กระเป๋าตีเธอ เธอจึงกราดเกรี้ยวทันที

พลันคว้ากระเป๋าของคุณเค้ก ใช้แรงกระชากมา ก็กระชากได้แล้ว เธอชูมือขึ้น กระเป๋าแบรนด์ดังใบนั้นก็ลอยไปอยู่ตรงมุมห้อง

เธอจึงกระชากคุณเค้กอีกครั้ง เพื่อสะบัดให้อีกฝ่ายนั่งลงบนที่นั่งเดิม และตะคอกเสียงแข็ง “นั่งลง!”

การกระทำของกนกอรทุกอย่างราวกับลื่นไหลดั่งสายน้ำ คุณเค้กตกใจ จึงจ้องมองกนกอรอย่างใจจดใจจ่อ นั่งลงจนไม่กล้าขยุกขยิกอีกครั้ง

....ฉันไม่ต้องการเงินแล้ว ... เด็กคนนี้ ฉันจะไปเอาออก

“เจ้าตัวที่โดนแกใส่ร้ายยังมาไม่ถึงเลย แกจะรีบไปไหน? พูดเอาเองว่าพูดต่อหน้าก็ไม่กลัวไม่ใช่เหรอ? รอเขามาก่อนสิ แล้วพวกแกค่อยๆ เผชิญหน้ากัน วางใจเถอะ เด็กเป็นลูกเขา

คุณเค้ก：……

เธอชำเลืองตามองบอดี้การ์ดสองคนที่หน้าประตู

ถึงแม้จะวิ่งหนีไปก็หนีไม่รอด

แล้วจะทำยังไงดี?

ถ้ารู้ตั้งแต่แรกเธอไม่น่างกแค่เงินไม่กี่หมื่นเลย ใครจะไปรู้ว่าอีกฝ่ายขุดหลุมพรางเธอ จนเธอติดกับดักของเธอเองจนตายจริงๆ