รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน บทที่ 462 ความหวาดหวั่น
แค่การกระทำเพียงครั้งเดียวของผู้หญิงคนนี้ เพียงกระดาษใบเดียว จนเกือบจะทำให้เธอเข้าใจนฤเบศวร์ผิด
กนกอรคิดว่าตนเองเป็นคนจิตใจมีเมตตา แต่เธอก็ไม่ใช่แม่พระ ที่ยอมยกโทษโดยการไม่จองเวร
เธอไม่สามารถออกตัวช่วยพูดแทนคุณเค้กได้หรอก
นฤเบศวร์คิดอยากจะทำอะไรก็ปล่อยให้เขาทำไป เธอแค่คอยดูแต่ไม่แสดงความคิดเห็นใดๆ
“คุณกนกอร ฉะ ฉันพูดความจริงก็แล้วกัน จริงๆ แล้วฉันไม่ได้ท้อง คนที่บงการให้ฉันมาโกหกคุณก็คือพี่นอร์ท ฉันไม่รู้ว่าคุณกับพี่นอร์ทมีเรื่องบาดหมางอะไรกัน ในทางกลับกันพี่นอร์ทจ่ายเงินให้ฉันหนึ่งหมื่น ให้ฉันมาหลอกให้คุณขึ้นรถคันนั้นไป พอเสร็จเรื่องก็จะจ่ายให้ฉันสองหมื่นค่ะ”
“ช่วงนี้ฉันขาดเงินมาก เลยต้องการเงินสามหมื่นนี้มากๆ ฉันเลยมาหา ฉะ ฉันไม่รู้ว่ามันมีความจริงซ่อนเร้นอะไรไว้ในนั้นจริงๆ ค่ะ”
คุณเค้กพูดไปตามความจริง
“ฉันผิดเองที่หิวเงิน ไม่ได้ถามไถ่เรื่องนี้ให้แน่ชัดแล้วตกปากรับคำพี่นอร์ท”
คุณเค้กหัวเราะเยาะเย้ย ถ้าเธอรู้ว่ามาขุดหลุมพรางแก่นฤเบศวร์ ทำร้ายเธอให้ตายๆ ไปเสีย ก็ไม่กล้ารับงานนี้ของพี่นอร์ทหรอก
กนกอรไม่ได้พูดว่าอะไร เธอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเล่น จริงๆ แล้วคือการบันทึกเสียง โดยอัดเสียงคุณเค้กที่พูดออกมาทั้งหมด
เรื่องการตรวจสอบนั้น ก็ยกให้นฤเบศวร์ไป
“คุณกนกอร คุณปล่อยฉันไปเถอะ ตราบใดที่คุณให้ผู้ชายสองคนที่อยู่ด้านนอกไม่ขวางฉันเอาไว้ ฉันก็จะหายวับไปเดี๋ยวนี้”
เรื่องมาถึงขั้นนี้หมดหนทางหนี จำต้องถอยทัพ
เวลานี้คุณเค้กคิดเพียงอยากเดินจากไปอย่างเงียบเชียบ
เรื่องเงิน เธอไม่กล้าขออีกแล้ว
ตราบใดที่ปล่อยให้เธอเดินออกจากร้านกาแฟร้านนี้ไปได้ เธอก็จะกลับไปยังบ้านเกิดทันที และไม่มาหากินในเมืองอีกแล้ว
“นู่นแหนะ เจ้าตัวกำลังมาพอดีเลย”
ทันใดนั้นกนกอรก็พูดสวนทันที
คุณเค้กมองตามสายตาของเธอไปทางประตู จึงเห็นนฤเบศวร์ผลักประตู และเดินก้าวฉับเข้ามา
ณ เวลานี้ เขาหน้าตาเศร้าหมอง ความน่าเกรงขามตามหน้าที่การงาน พลันแผ่รัศมีออกมาทันที เมื่อเห็นเขาสาวเท้ายาวๆ เดินมาตำตา คุณเค้กรู้สึกว่าหัวใจเต้นรัว เธอประหม่าจนอยากจะหาถ้ำและมุดหนีออกไป
หมดสิ้นแล้ว หมดสภาพแล้ว!
เธอจบเห่แล้ว!
“อรครับ”
นฤเบศวร์เดินสาวเท้าเข้ามาด้านใน ราวกับมองไม่เห็นคุณเค้กเฉกเช่นนั้น เขาจับตัวกนกอรอย่างร้อนใจ และรีบพูดอธิบายอย่างรีบร้อน “อรครับ คุณอย่าไปฟังพวกปากหอยปากปูเป็นอันขาด ผมไม่ได้นอกใจคุณ เมื่อก่อนไม่มี ตอนนี้ก็ไม่มี ต่อไปก็ไม่มีวันมีแน่ ตอนนี้ในสายตาของผมมีแต่คุณแค่คนเดียว”
“ถ้ามีคนเดินท้องโตเข้ามาหาคุณ คุณรีบไล่ตะเพิดพวกเธอออกไปข้างนอก เด็กในท้องของพวกเธอไม่ใช่ลูกผมแน่นอนครับ”
กนกอรตั้งใจหยอกเย้าเขา “คุณไม่เคยไปมีอะไรกับคนอื่นหลังจากเกิดอาการเมาหัวทิ่มหลังจากงานเลี้ยงจริงๆ เหรอ?”
“ไม่มีครับ ไม่มีแน่นอน ปกติแล้วผมระวังมาก น้อยครั้งที่จะดื่มจนเมาหนัก ครั้งที่เมาหัวทิ่มในคราวนั้น ก็หลับอยู่หน้าบ้านคุณทั้งคืน พอเช้าวันรุ่งขึ้นคุณก็เอาน้ำเย็นๆ มาสาดใส่ตัวผมไงครับ”
“อรครับ คุณต้องเชื่อผมนะ ผมไม่ได้ไปมีอะไรกับคนอื่นจริงๆ ผมเป็นผู้ชายที่ให้เกียรติกับผู้หญิงมาก คุณไม่ยินยอม ผมก็ไม่เคยบีบบังคับขืนใจ รวมถึงการปฏิบัติตัวต่อเปรมาก่อนหน้านี้เป็นเช่นนั้นเหมือนกันครับ”
นฤเบศวร์ไม่เต็มใจที่จะเอ่ยถึงเปรมาต่อหน้ากนกอร แต่เพื่อคำอธิบาย เขาจึงไม่ได้ไตร่ตรองมากนัก
ซึ่งมันไม่ง่ายดายที่เขากับกนกอรจะเดินมาถึงจุดนี้
และไม่อยากจะทำลายจิตใจอีกครั้ง
อย่าให้เขาตรวจสอบถึงไอ้คนบงการที่อยู่เบื้องหลังคนนั้นได้นะ!
เมื่อเขาตรวจสอบเจอ ต้องให้อีกฝ่ายเสียใจที่กล้ามาล่วงเกินเขาแน่นอน!
“นังแพศยาคนนั้นล่ะ? ผมจะสอบถามนาง ใครเป็นคนบงการให้นางมายุ่มย่ามกับผม?”
กนกอรชี้มาทางคุณเค้ก
“คนตัวใหญ่ขนาดนั้นอยู่ตรงนั้น คุณยังมองไม่เห็นอีก”
นฤเบศวร์หันขวับมาทางคุณเค้ก
เมื่อมองเห็นสีหน้าคุณเค้กซีดราวกระดาษ ตกใจอยู่ไม่น้อย พอโดนเขาจ้องมอง ทันใดนั้นคุณเค้กจึงกระโจนมานั่งคุกเข่าต่อหน้านฤเบศวร์ พลางร้องไห้ ทั้งร้องและวิงวอนไปพร้อมๆ กัน “คุณเบศวร์คะ ขอโทษค่ะ ฉันไม่รู้ว่าเป็นคุณ ฉันมีตาหามีแววไม่ ฉันขัดสนเรื่องเงินทอง ฉันไม่ได้ท้อง คุณไม่เคยแตะต้องฉันเลย ระหว่างเราไม่เคยเจอะเจอกันมาก่อน”
“ครั้งนี้ฉันขอร้องให้คุณปล่อยฉันไปเถอะค่ะ ต่อไปฉันไม่กล้าอีกแล้ว ฉันรับปากว่าจะออกไปจากเมืองแอคเซสซ์ทันที ฉันไม่ได้ตั้งท้องลูกของคุณ พี่นอร์ทเป็นคนบงการให้ฉันมาหาคุณกนกอร พี่นอร์ทให้ฉันมาลวงคุณกนกอรให้ออกไปขึ้นรถคันที่อยู่ด้านนอกนั้นค่ะ”
นฤเบศวร์มองไปทางด้านนอก
รถยนต์คันนั้นที่จอดอยู่ข้างทางเมื่อครู่นี้ ได้ขับออกไปอย่างไร้วี่แววตั้งนานแล้ว
น่าจะเป็นช่วงที่กนกอรไม่หลงกลแล้วเดินออกไป นกต่อที่อยู่บนรถคงรู้สึกว่าแผนนี้ไม่สำเร็จมั้ง จึงตาลีตาเหลือกขับรถหนีออกไปแล้ว
จนทิ้งคุณเค้กอย่างไม่ดูดำดูดี
จึงรู้สึกว่าการที่ตนเองแสดงพฤติกรรมเช่นนี้มันดูโหดร้ายทารุณมากเกินไป จนส่งอิทธิพลถึงภาพลักษณ์มุมมองของกนกอรที่มีต่อเขาด้วย ท้ายที่สุดเขาไม่ได้เตะคุณเค้ก แต่กลับเรียกธามกับคีทเข้ามา และออกคำสั่งบอดี้การ์ดสองคนทันที “เอานังแพศยานี่ออกไปแล้วสอบถามให้ดี สั่งสอนเธอหน่อย
เขาถีบเอง ยังทำให้เท้าเขาแปดเปื้อน
บอดี้การ์ดสองคนก้าวมาทางด้านหน้า พลันหิ้วปีกเธอคนละข้าง และลากเธอเดินออกไปทางด้านนอก โดยไม่สนใจคำวิงวอนร้องไห้คร่ำครวญของคุณเค้ก
“ไปยุ่งกับใครก็ไม่ยุ่ง ดันมายุ่งกับเรื่องของฉัน ในเมืองแอคเซสซ์ ใครไม่รู้บ้างว่าฉันกับยศพัฒน์เป็นกุหลาบมีหนามแหลมคม มองได้แต่ตาห้ามแตะต้อง มันจะทิ่มมือเอา”
กนกอรหัวเราะหึๆ
“เอาผู้ชายมาเปรียบเปรยว่าเป็นกุหลาบ ฉันเพิ่งจะได้ยินเป็นครั้งแรก คุณพัฒน์เขาเป็นบุปผชาติบนยอดเขาสูง ฟังดูช่างสูงส่งจริงๆ”
“อรครับ”
นฤเบศวร์กระชากตัวกนกอรไว้ในอ้อมอกและกอดไว้แน่นๆ “โชคดีที่คุณไม่ได้เชื่อคำพูดของนาง ไม่ยอมขึ้นรถไปกับนางด้วย ถ้าคุณขึ้นรถของนางไป ใครจะรู้ว่าจะเกิดเรื่องอะไรบ้าง”
แถมโมโหมากด้วย เจ็บปวดเจียนตาย ต่อมาคิดแล้วคิดอีกก็รู้สึกว่ามันเป็นไปไม่ได้ ฉันเลยลองคะยั้นคะยอดู คำพูดของผู้หญิงคนนั้นมันเกิดช่องโหว่เยอะมาก เธอต้องการให้ฉันตามเธอออกไปให้ได้ จู่ๆ ก็เลยฉุกคิดเรื่องของวิกา มีโทรศัพท์โทรเข้ามา
“พลอยไพลินคนนั้นไปหาคุณมาแล้วไม่ใช่เหรอ คุณยังจัดแจงให้บอดี้การ์ดมาคอยตามฉันด้วย ฉันเลยสงสัยว่าเรื่องนี้พลอยไพลินคอยบงการอยู่เบื้องหลังแน่”
พี่นอร์ทคนนั้นต้องไม่ใช่นักฆ่าที่อยู่เบื้องหลังตัวจริงอย่างแน่นอน
“อรครับ”
นฤเบศวร์ก้มหน้าลงพลางจุมพิตริมฝีปากของเธออย่างอดใจไม่อยู่
กนกอรรีบผลักเขาออก พลางก้มหน้าแดงพูดกล่าว “พนักงานยังอยู่เต็มร้านเลยค่ะ”
อ่าน รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน เฟยเฟย บทที่ 462 ความหวาดหวั่น นวนิยายออนไลน์ฟรี
The รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน เฟยเฟย บทที่ 462 ความหวาดหวั่น ซีรีส์ได้รับการอัปเดตพร้อมรายละเอียดใหม่มากมาย ขนานกับลักษณะบุคลิกภาพนั้น คือ อารมณ์ของคนที่รักชีวิต รักชีวิต อยากหนีจากสถานการณ์ชีวิตที่มืดมนและน่าสลดใจ ในบทที่ รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน บทที่ 462 ความหวาดหวั่น ได้แสดงให้เห็นอย่างชัดเจน กล่าวได้ว่า รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน นวนิยาย บทที่ 462 ความหวาดหวั่น เป็นบทที่อ่านง่ายที่สุดในซีรีส์ รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน ชุดนี้
รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน เฟยเฟย บทที่ 462 ความหวาดหวั่น
รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน บทที่ 462 ความหวาดหวั่น