รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน บทที่ 464 คิดถึงแบตบอสแล้วสิ

เชอร์รี่หนึ่งจานที่ล้างสะอาดแล้ววางอยู่ด้านหน้าของเธอ

“ยากมากที่จะได้เห็นพี่อรของพวกเราเหม่อลอย ให้ฉันเดานะ คิดถึงแบตบอสอยู่หรือเปล่า? ฉันฟังจากพนักงานมา แบตบอสไม่ได้มาหลายวันแล้ว ฉันนับนิ้วดู ตั้งแต่วันพุธถึงวันนี้วันศุกร์ โอ้โห หลายวันจริงๆ ด้วยสิ”

เทวิกายืนอยู่ด้านนอกแคชเชียร์เก็บเงิน หลังจากวางจานเชอร์รี่ชามนั้นแล้ว เธอก็พาดตัวที่แคชเชียร์ต่อ และยิ้มให้เพื่อนสนิทอย่างหยอกเย้า

กัญณิศานั่งอยู่ด้านหน้าโต๊ะที่ริมหน้าต่าง พลางคอยสอดส่องถนนทางด้านนอกผ่านกระจก เนื่องจากช่วงบ่าย สภาพอากาศร้อนขึ้น คนที่เดินขวักไขว่อยู่บนท้องถนนก็ลดลงไปเยอะ

มือขวาของเธอถือกาแฟกรุ่นไอร้อนไว้แก้วหนึ่ง ยกขึ้นจิบบ้างเป็นบางครั้ง

เมื่อได้ยินคำพูดเย้าแหย่กนกอรของเทวิกา กัญณิศาเหล่ตามอง หัวเราะเล็กน้อย แต่ก็ไม่ได้ต่อความยาวสาวความยืด และไม่ได้เดินไปหา

ระยะนี้เธอก็ปวดหัวมาก

เพราะเธอถูกคนจับตามอง

ปรากฏว่าคนที่จับตามองเธอคือประยสย์

คนของประยสย์คอยตรวจสอบเธออยู่เงียบๆ โชคดีที่ความสามารถในการปิดความลับทำได้แนบเนียน ขนาดพี่สาวแท้ๆ ของเธอยังไม่รู้ คนของประยสย์คงไม่น่าจะตรวจสอบอะไรได้

อีกอย่าง คนของประยสย์คอยจับตาเธอมาตลอด เธอจึงรับรู้ และจัดการได้อย่างรวดเร็ว เพื่อให้คนของประยศน์จะสืบยังไงก็สืบไม่ถึงตัว

ประยสย์คอยจับตามองเธอก็ช่างสิ ยังจะให้คนโทรมาเร่งรัดเรื่องผลการสืบผู้หญิงลึกลับคนนั้นอยู่ตลอดเวลา

กัญณิศาอยากจะคืนเงินมัดจำของประยสย์ ไม่อยากจะภารกิจนี้อีกแล้ว

พอคิดถึงกิจการสำนักงานนักสืบของตนเองที่ก่อตั้งมาหลายปี มันไม่ง่ายที่จะอยู่ในแวดวงมาจนถึงทุกวันนี้ การมีจุดยืนอยู่ในเมืองแอคเซสซ์ จะให้ประยสย์มาทำลายทุกอย่างของตนเองไม่ได้ทั้งนั้น

เขาต้องเอาเรื่องผู้หญิงลึกลับไปโยนให้คนอื่น แต่ จะโยนให้ใครดีล่ะ?

ประยสย์ดื้อด้านอยากจะตามหาหญิงลึกลับคนนั้นให้ได้ จะมีวิธีอื่นอีกมั้ย? เธอยืมมือคนอื่นแล้วล่ะก็ จะเป็นการสร้างความวุ่นวายให้กับคนอื่นหรือเปล่า?

กัญณิศาคิดหลายตลบ จึงอยากมาที่นี่เพื่อฟังความคิดของเทวิกา

“วิกา วันนั้นที่นฤเบศวร์ไปหาสามีของแกที่บ้าน จากนั้นก็ไม่ได้มาอีก สามีของแกพูดอะไรกับเขาเหรอ?”

กนกอรนั่งหลังตรง เมื่อเห็นว่าเพื่อนสนิทท่าทางไม่สู้ดี จึงหัวเราะและผลักเทวิกาเล็กน้อย “คุณนายน้อยอริยชัยกุล ดูสินั่งไม่เรียบร้อยเลย ถ้าคนอื่นมาเห็นเข้า แล้วถ่ายรูปเอาไปลงในเน็ต ก็ต้องติดแฮชแท็กแน่”

ด้วยสถานะและตำแหน่งของเทวิกาในเวลานี้ สามารถติดแฮชแท็กได้ง่ายมากไม่ว่าเรื่องอะไรก็ตาม

“วันนั้นนฤเบศวร์ไปหายศพัฒน์แล้ว พวกเขาคุยอะไรกัน ฉันไม่รู้ พัฒน์ก็ไม่ได้บอกฉัน แต่ตอนกลางวันพัฒน์ก็นั่งกินข้าวเที่ยงกับฉัน แต่ไม่เห็นหนุ่มคนนั้นของแก น่าจะมีเรื่องอื่นติดพันอยู่มั้ง”

เทวิกาก็นั่งหลังตรง พลางหยิบเชอร์รี่ขึ้นมากิน และหันไปถามกัญณิศา “ณิศา แกกินเชอร์รี่มั้ย?”

ณิศายิ้มให้อย่างอ่อนโยน พลันส่ายหน้า แถมยังชูแก้วกาแฟถ้วยที่อยู่ในมือของเธอขึ้นมา

เทวิกาไม่อยากบีบบังคับเธอ