รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน บทที่ 469 บุญคุณของการช่วยชีวิต

ประยสย์สัมผัสได้ ณิศาสร้างความรู้สึกดีต่อเขา อีกทั้งน่าสนใจมาก

“คุณจ่ายเงินไปหลายแสนเพื่อว่าจ้างคนในสำนักงานนักสืบ XX เพื่อช่วยเสาะหาฉัน ในเมื่อคืนนี้ฉันมาหาคุณแล้ว คุณไปเอาเงินมัดจำกลับคืน เงินตั้งหลานแสน มันเยอะมาก อย่าให้เสียเปล่าไป”

“เอากลับมาให้คุณ ได้มั้ยล่ะ?”

กัญณิศา： “……”

เธอแค่อยากให้เขาไปเอาเงินมัดจำคืน จะได้ยกเลิกภารกิจ เพื่อรักษาหน้าตาของสำนักงานนักสืบของเธอ

แต่ไม่อยากได้เงินหลายแสนนั่น

“คุณประยสย์ ฉันช่วยคุณ คือการลงมือช่วยเพียงเรื่องเล็กน้อย ไม่ได้ขอร้องว่ามีผลตอบแทน เงินหลายแสนมันเยอะเกินไปค่ะ”

คราวนี้ประยสย์ไม่หันหน้ามา พลันพูดเสียงเข้ม “งั้นก็ช่างเถอะ สำนักงานนักสืบ XX รับงานของผมแล้ว แถมยังรับเงินมัดจำผมไปแล้วด้วย ช่วยผมตรวจสอบมานานมาก เงินมัดจำคงไม่ต้องแล้ว ถือว่าเป็นรางวัลให้กับพวกเขาในช่วงระยะนี้”

กัญณิศาเงียบขรึม

ตอนที่สำนักงานนักสืบของเธอรับภารกิจ ถึงแม้พูดว่าจะให้วางเงินมัดจำไว้ แต่ได้มีการลงนามเซ็นสัญญาไว้แล้ว ถ้าไม่สามารถทำภารกิจสำเร็จ จำต้องคืนเงินมัดจำให้กับเจ้าของ

การไม่คืนเงินมัดจำ นั่นหมายความว่าสัญญายังมีผลอยู่ตลอด พวกเขาต้องช่วยเจ้าของงานตรวจสอบอยู่ตลอดเวลา

“ในเมื่อคุณประยสย์ยืนกรานเช่นนั้น งั้นฉันก็ยอมรับทำตามที่คุณต้องการแล้วกัน เงินมัดจำเหล่านั้นฉันรับเอาไว”

ประยสย์ล้างจานช้อนเรียบร้อยแล้ว พลางเดินออกมาจากห้องครัว และมายืนอยู่ด้านหน้ากัญณิศา

ทั้งสองคนยืนอยู่ในระยะประชิด ประยสย์ได้กลิ่นหอมจางๆ อยู่เนืองๆ จากร่างกายของเธอ โชคดีที่เขามีจมูกไว ไม่งั้นคงไม่ได้กลิ่น

กลิ่นน้ำหอมจางๆ นี้ มันดูคุ้นๆ

พลางฉุกคิดถึงเวลาน้องสาวแสดงความรู้สึกสงสัยว่ากัญณิศาก็คือหน้ากากสาวต่อหน้าเขาอยู่ตลอดเวลา เขาเคยเจอกัญณิศา ซึ่งไม่สามารถนำกัญณิศาที่แสนอ่อนโยนกับหน้ากากหญิงที่ดูร่าเริงคล่องแคล่วมาซ้อนทับได้

เขาได้กลิ่นหอมจากร่างกายของเพศหญิง นอกจากมารดาและน้องสาวของเขาแล้ว ก็คือกัญณิศานั่นแหละ

รอจนเขาเดินมาหยุดด้านหน้า พลันหันมองกลับมา ตัวณิศาเปิดประตูเดินออกไปแล้ว

ประยสย์

ปรากฏว่าเธอเข้ามาทางประตู!

ความจองหองแบบนี้ การเปิดเผยขนาดนั้น มันเป็นการยั่วยุระบบความปลอดภัยของตระกูลสาระทาของเขา!

ผู้หญิงคนนี้ เขาชื่นชมมากมายจากใจจริงๆ!

กัญณิศาเดินออกจากห้องของประยสย์ พริบตาเดียวก็แทรกตัวเข้ามาอยู่ในห้องรับแขกห้องหนึ่งอย่างสบาย และหนีออกไปจากหน้าต่างของห้องรับแขก การทำเช่นนี้ก็สามารถหลีกเลี่ยงบอดี้การ์ดเวรดึกของประยสย์ได้เรียบร้อย

ท่านอาจารย์ที่สอนวิทยายุทธ์ให้แก่เธอ อืม เป็นโจรกรรมเทวดาที่เก่งมาก! จำพวกโจรกรรมเทวดาที่เที่ยวตะเวนไปบ้านมหาเศรษฐีทั่วโลกแต่ไม่สามารถจับกุมได้แบบนั้น!

ความสามารถในการเดินเหินไต่กำแพง ไร้คนเทียบเคียงได้

เธอไม่อยากรับผู้สืบทอดโจรกรรมเทวดา ในเมื่อโจรกรรมเทวดาก็คือหัวขโมย ดังนั้นเธอจึงเลือกสายงานทางด้านนักสืบ เธอเองก็ชอบการใช้ทรัพยากรจากความสามารถของตนเองที่มีอยู่ในเมือ ในการค้นหาสถานการณ์ในปัจจุบัน รับรู้ความลับอีกมากมายในสิ่งที่คนอื่นไม่รู้

ประยสย์เคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว พุ่งตัวออกจากหน้าต่างอย่างรีบร้อน น่าเสียดาย จนถึงเวลาที่เขาหลุดออกจากห้องนั้น ก็ไม่เห็นแม้เงาของกัญณิศานานแล้ว

เขาเสียดายสุดขีด!

เขาตกใจกับพฤติกรรมความจองหองของเธอจริงๆ ระหว่างลังเลอยู่นั้น เธอหลุดรอดไปแล้ว

ประยสย์เดินคอตกด้วยความเสียดายกลับห้อง เมื่อเดินมาถึงหน้าต่าง จึงเคาะหน้าต่าง

หลังจากนั้นถอยหลังไปไม่กี่ก้าว พริบตาเดียวก็มีบอดี้การ์ดชุดดำคนหนึ่งแทรกตัวเข้ามาทางหน้าต่าง

“นายน้อย”

ประยสย์จ้องมองคนสนิทของตนเอง พลางเงียบเสียงไปชั่วครู่ ถึงเอ่ยถามเขา “มีคนแทรกซึมเข้ามาในห้องฉัน พวกนายไม่รู้ไม่เห็นบ้างเหรอ?”