รักนี้ หัวใจรอคอย บทที่ 11มาคุยกันเรื่องปัญหาการนอนหลับ

เฉียวป่าวเอ๋อร์มาถึงห้องนอนขนาดใหญ่ที่กว้างขวาง เธอมองไปรอบห้องที่มีรูปแบบการตกแต่งที่ไม่คุ้นเคย สีหน้าเคร่งขรึม แล้วอดที่จะถอนหายใจออกมา

บทที่อยู่โรงพยาบาลวันนั้น นายท่านจูนพูดไว้ว่า ‘เก็บเด็กไว้ แล้วคลอดออกมา’ คำพูดนี้ทำเอาทุกคนต้องตกตะลึง

เธอถูกบังคับให้พักรักษาตัวอยู่ในโรงพยาบาลสามวัน และเช้าวันนี้หลังจากทำเรื่องออกจากโรงพยาบาลก็ถูกพาตัวมาที่ตระกูลจูน

เธอยกมือขวาขึ้นมาลูบไล้หน้าท้องที่แบนราบของเธออย่างเหม่อลอย ถึงแม้จะผ่านมาสามวันแล้ว แต่เธอก็ยังรู้สึกสับสนมาก

ที่ไนท์คลับในคืนนั้น พอกลับถึงบ้านก็ได้เห็นยี่ซือเฉินกับเย่เชี่ยนผู้หญิงไร้ยางอายคนนั้นกำลังนอนกอดกัน ตอนนั้นเธออารมณ์เสียมาก จึงลืมทำการกินยาคุมกำเนิดไป...

นี่เธอท้องจริงๆ เหรอ ท้องลูกของตระกูลจูน

เธอรู้สึกว่าเรื่องทั้งหมดมันไม่เหมือนจริง เหมือนเรื่องจินตนาการ...

ทันใดนั้นก็มีคนเดินเข้ามา หญิงวัยกลางคนเดินเข้ามาด้วยสีหน้าที่ประดับรอยยิ้มและความใจดี “คุณหญิงน้อย สวัสดีค่ะ ดิฉันชื่อฟางหยูน จากนี้ไปดิฉันจะรับผิดชอบดูแลความเป็นอยู่และอาหารการกินของคุณ ถ้าหากคุณต้องการอะไรบอกดิฉันได้เลยนะคะ”

“นี่ถือว่าฉันสุขสบายได้เพราะลูกหรือเปล่า” เธอยิ้มเยาะเย้ยตัวเอง

ที่จริงแล้วเธอไม่อยากแต่งงานเข้าตระกูลจูนเลย

บทที่เธอถูกพาไปที่สำนักกิจการพลเรือน อย่าว่าแต่จะขัดขืนเลย เธอถูกสถานการณ์ในตอนนั้นทำให้ตกตะลึง ถูกบอดี้การ์ดหลายคนยืนคุ้มกันอยู่ข้างหลัง เธอจึงทำได้เพียงทำตาม

และสิ่งที่ทำให้เธอไม่เข้าใจมากที่สุดก็คือ จูนจือมู่ไม่ได้คัดค้านคำสั่งของนายท่านจูน ในความเห็นของเธอผู้ชายคนนั้นไม่เหมือนคนที่กตัญญูและเชื่อฟังคำพูดผู้ใหญ่เลย

เฉียวป่าวเอ๋อร์อารมณ์ไม่คงที่ นายท่านจูนดูท่าทางเข้มงวดมาก และก็ไม่กล้ามีปัญหับจูนจือมู่ด้วย

เธอใช้เวลาเกือบทั้งวันอยู่ที่ตระกูลจูนด้วยสภาพจิตใจที่ตึงเครียด ส่วนสาวใช้ก็รับใช้เธออย่างสุภาพ ป้าฟางจัดเตรียมอาหารให้เธอ และทำการบอกรายละเอียดข้อควรระวังในการตั้งครรภ์ให้เธอฟัง

หลังจากทานอาหารเย็นเองคนเดียวเสร็จ เธอก็ถูกพากลับไปที่ห้องนอนใหญ่และบอกให้เธอรีบพักผ่อน