รักนี้ หัวใจรอคอย บทที่ 13 คุณมีหน้าที่แค่คลอดลูกเท่านั้น！

“เธอจะทำอะไร!” จู่ๆ ก็มีเสียงที่เย็นยะเยือกดังมาจากนอกประตู

เฉียวป่าวเอ๋อร์รีบซ่อนสร้อยคอล็อกเกตไว้ด้านหลังเหมือนทำอะไรผิด แล้วเงยหน้าขึ้นมอง จึงเห็นจูนจือมู่กำลังเดินเข้ามา

เฉียวป่าวเอ๋อร์เห็นเขาใกล้เข้ามา อีกทั้งสายตาก็ดุร้ายมาก

ถูกต้อง สายตาของเขาดุร้ายมาก เหมือนมีบางอย่างทำให้เขาโมโห

“เอาออกมา!”

“ขอโทษด้วยค่ะ ฉัน ครั้งที่แล้วฉันไม่ได้ตั้งใจ...” เขาพยายามตามหาสร้อยคอล็อกเกตมากลับมา เขาคงให้ความสำคัญกับมันมาก

แต่ว่าคำขอโทษของเฉียวป่าวเอ๋อร์ยังติดอยู่ที่ปากไม่ได้พูดออกไป จูนจือมู่ก็เหมือนไม่มีความอดทน รีบยื่นมือขวาออกไปจับไหล่ของเธอไว้

จูนจือมู่กระชับแรงจับไหล่แน่นขึ้น บีบแน่นจนเธอรู้สึกเจ็บ แล้วคว้าสร้อยคอล็อกเกตมาจากมือของเธอ

“เฉียวป่าวเอ๋อร์คุณคิดจริงๆ เหรอว่าถ้าแต่งงานกับผม แล้วคุณจะเป็นได้คุณผู้หญิงของตระกูลจูน คุณฝันไปเถอะ!” เขาหัวเราะ

เขายืนอยู่ตรงหน้าเธอ ร่างกายสูงใหญ่ของเขาทำให้เธอรู้สึกเหมือนถูกกดดันจนหายใจไม่ออก

เฉียวป่าวเอ๋อร์เงยหน้าขึ้นและมองสบตากับสายตาที่เย็นชาของเขา ในใจรู้สึกโกรธมาก "คุณคิดว่าฉันอยากแต่งงานกับคุณเหรอ ฉันไม่ได้..."

"อืม คุณคิดจะแสร้งทำตัวสูงส่งอะไร! มีผู้หญิงคนไหนที่ไม่อยากแต่งงานเข้าตระกูลจูนบ้าง เฉียวป่าวเอ๋อร์คุณคิดว่าคุณมีอะไรพิเศษ..."

จูนจือมู่ก้มหน้าลงมา แล้วจ้องมองใบหน้าที่อยู่ตรงหน้าเขาอย่างดุร้าย แววตาของเขาเคร่งขรึม... เหมือนกำลังนึกถึงเรื่องอะไรอยู่

เหมือนเขาจะนึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้