รักนี้ หัวใจรอคอย บทที่ 16 ฉันช่วยสามีซื้อกางเกงซับใน！

เย่เชี่ยนเหลือบมองไปทางเด็กน้อยข้างกาย เด็กสาวดูเหมือนจะกลัวเย่เชี่ยนมาก เธอรีบเดินไปหายี่ซือเฉิน มือเล็กจับแขนเสื้อของเขาไว้ และกระซิบพูด “คุณพ่อ หนูอยากไปสนามเด็กเล่นกับคุณพ่อค่ะ”

ยี่ซือเฉินลูบศีรษะลูกสาว และนิ่งคิดอยู่สักพัก “งั้นเราไปที่ชั้นห้ากันเถอะ”

หญิงวัยกลางคนเดินผ่าน จึงชำเลืองมองเด็กน้อยกับยี่ซือเฉิน แล้วกล่าวชมเชย “สามีกับลูกของคุณหน้าตาดีมาก...”

เย่เชี่ยนดูพึงพอใจมาก เธอไม่ลืมที่จะตะโกนเรียกทั้งสอง “ซีนซีน อย่าให้คุณน้าพวกนั้นเข้าใกล้คุณพ่อนะลูก...”

ก่อนจะได้ยินเสียงตอบรับของเด็กสาวดังมาจากระยะไกล “ได้ค่ะ” เธอรีบพยักหน้าอย่างหวาดกลัว

เย่เชี่ยนเดินไปที่แผนกเสื้อผ้าบนชั้นสอง เธอเดินตรงไปที่เคาน์เตอร์เสื้อผ้าของผู้ชายแบรนด์ดังของอิตาลี

“ชุดสูทที่ฉันสั่งให้สามีของฉันมาถึงหรือยัง” เย่เชี่ยนเดินไปที่เคาน์เตอร์ และวางบัตรสมาชิกลงบนโต๊ะด้วยท่าทางหยิ่งยโส

“ผู้หญิงไร้ยางอายเรียกสามีของคนอื่นว่าสามีอย่างเปิดเผย หน้าไม่อายจริงๆ …” ด้านซ้ายของเคาน์เตอร์ เสียงของเฉียวป่าวเอ๋อร์ก็พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา

พอศัตรูได้มาพบกัน ตามปกติแล้วพวกเขาจะอารมณ์ไม่ดีนัก

เย่เชี่ยนได้ยินเสียง จึงรีบหันกลับมา พอเห็นว่าเป็นเฉียวป่าวเอ๋อร์ก็อยู่ในร้านนี้เช่นกัน สีหน้าจึงเคร่งขรึมขึ้นมาทันที “เฉียวป่าวเอ๋อร์ เธอเรียกใครว่าผู้หญิงไร้ยางอาย!”

พนักงานที่เคาน์เตอร์กลัวว่าพวกเธอจะทะเลาะกันในร้าน ดังนั้นเธอจึงเดินไปหาเย่เชี่ยนและพูดเกลี้ยกล่อม “คุณเย่ ชุดที่คุณสั่งมาถึงแล้วค่ะ เดี๋ยวฉันจะพาคุณไปดูนะคะ..”

ช่วงนี้เย่เชี่ยนได้พบกับบรรดาคุณหญิงคุณนายจำนวนมาก เธอคิดว่าเธอจะได้เป็นคุณหญิงยี่ในไม่ช้านี้ ดังนั้นในร้านแบบนี้ เธอจึงต้องรักษาภาพพจน์ของเธอไว้

“เอาชุดสูทใส่ถุง” เย่เชี่ยนจ้องมองเฉียวป่าวเอ๋อร์อย่างโกรธเกรี้ยว และพูดเยาะเย้ย “คนบางคนแต่งตัวดีแต่ที่จริงแล้วในบัตรกลับมีเงินไม่มากนัก คนพวกนี้มีสิทธิ์แค่มอง ไม่มีทางซื้อของ ทางที่ดีควรจะไล่ออกไปจากร้านซะ!”

เฉียวป่าวเอ๋อร์กัดริมฝีปากแน่น พยายามระงับความโกรธของเธอไว้ ในขณะที่พนักงานในร้านมองมาที่เธอด้วยสายตาดูถูกดูแคลน

“คุณคะ ช่วยปล่อยมือจากชุดนั้นด้วยค่ะ มันเป็นชุดที่คุณเย่สั่งตัดไว้...” ร้านนี้เป็นร้านสำหรับสมาชิกเท่านั้น และเฉียวป่าวเอ๋อร์ก็แค่เดินดู ไม่ได้เป็นสมาชิกของร้านนี้

เฉียวป่าวเอ๋อร์จับกางเกงสูทขายาวสีน้ำเงินเข้มในมือ เย่เชี่ยนยิ่งรู้สึกได้ใจมากขึ้น แล้วพูดเยาะเย้ย “ถ้าฉลาด ก็ควรจะปล่อยมือ บางสิ่งบางอย่างที่ไม่ใช่ของเธอ เธอไม่มีวันจะได้ครอบครอง”