รักนี้ หัวใจรอคอย บทที่ 20 ถอดเสื้อผ้าออกซะ！
ปัง—
เฉียวป่าวเอ๋อร์กระแทกบานประตูอย่างแรง และขับไล่ทั้งคู่ออกไปจากห้อง
น้ำตาคลอเบ้าตา พยายามข่มกลั้นอารมณ์ไว้ ความเจ็บปวดที่อัดแน่นอยู่ในใจ ต้องยอมรับว่ามันเจ็บปวดมาก
เธอเคยทุ่มเทความรักทั้งหมดเพื่อผู้ชายคนนี้ เธอไม่เคยมารู้สึกเสียใจทีหลัง แต่เธอเกลียด เกลียดที่ตัวเองตาบอดรักคนผิด
เฉียวป่าวเอ๋อร์มองไปทางอพาร์ทเมนต์ที่ทรุดโทรมด้วยแววตาที่สับสน เธอหลับตาลง พยายามสงบสติอารมณ์ตัวเอง
เธอเดินไปที่เก้าอี้ไม้ยาวตรงด้านซ้าย จู่ๆ ก็รู้สึกเจ็บแปลบที่ข้อเท้า
เฉียวป่าวเอ๋อร์ขมวดคิ้ว เธอเดินไปที่เก้าอี้ แล้วนั่งลง
เมื่อกี้เธอเหวี่ยงยี่ซือเฉินลงพื้น เพราะใช้แรงเยอะเกินไปทำให้ข้อเท้าของเธอแพลง
เธอก้มลง กำลังจะม้วนกางเกงขึ้นมาเพื่อดูข้อเท้า
แต่ในเวลานั้นเอง เสียงฝีเท้าที่รีบร้อนก็ดังมาจากทางประตู
ความคิดแรกในใจของเฉียวป่าวเอ๋อร์คือยี่ซือเฉินไม่กลัวความตายกล้ากลับมายั่วโมโหเธออีกรอบ แต่ก็ไม่น่าเป็นไปได้ เพราะด้วยคาราเต้สายดำของเธอ ตอนนี้เขาคงอยู่ที่โรงพยาบาลแล้ว
บางทีอาจะจะเป็นคนขับรถของตระกูลจูนมาหาเธอ พอคิดได้แบบนี้ สีหน้าของเธอก็อ่อนลง เธอพยายามมองไปที่ประตูด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม
แต่ทันทีที่เธอเงยหน้าขึ้น รอยยิ้มของเธอก็ชะงักไป
ดวงตาของเฉียวป่าวเอ๋อร์เบิกกว้าง มองไปที่ชายหนุ่มที่ปรากฏตัวตรงหน้า
เขา……
เขาไม่ใช่ว่าออกไปทำธุระและจะกลับมาถึงพรุ่งนี้เหรอ ทำไมเขาถึงมาอยู่ที่นี่ได้?
จู่ๆ จูนจือมู่ก็ปรากฏตัวขึ้นในอพาร์ตเมนต์เล็กแคบและทรุดโทรมแห่งนี้ สายตาของเขามองไปรอบๆ
สีหน้าของเขาเย็นชาไม่พูดอะไรสักคำ เขาเดินตรงมาหาเธอ
เฉียวป่าวเอ๋อร์มองไปที่ท่าทีไม่เป็นมิตรของเขา ราวกับว่าเขามาเพื่อแก้แค้น
ทั้งที่ฉันไม่ได้ทำให้เขาขุ่นเคือง
“คุณ คุณมาหาฉันเหรอคะ” คำพูดของเธอค่อนข้างไม่แน่ใจ
“นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?”
จูนจือมู่ไม่ตอบ แต่ถามกลับด้วยน้ำเสียงเย็นชา
เฉียวป่าวเอ๋อร์ไม่เข้าใจว่าเขาหมายความว่าอะไร เธอนั่งอยู่บนเก้าอี้ไม้ยาว ในขณะที่จูนจือมู่กำลังยืนอยู่ เขาสูงหนึ่งร้อนแปดสิบห้าเซนติเมตร หน้าตาหล่อเหลา แต่เขากลับมองลงมาที่เธออย่างสุภาพ จนเธอประหม่าเล็กน้อย
เฉียวป่าวเอ๋อร์ไม่อยากถูกเขามองลงมาอย่างนี้ เธอจึงรีบยืนขึ้นมา แล้วพูดอธิบาย “คุณปู่อนุญาตให้ฉันออกมา...”
แต่จูนจือมู่ไม่รอให้เธอพูดจบ สีหน้าของเขาเย็นชา ทันใดนั้นเขาก็เดินเข้ามา “นั่งลง!”
เฉียวป่าวเอ๋อร์สะดุ้งตกใจ จนเอนหลังนั่งลงบนเก้าอี้
“ถอดเสื้อผ้าของคุณออกเดี๋ยวนี้!”
เขาย่อตัวลงให้อยู่ในระดับเดียวกันกับเธอ แล้วเอ่ยสั่งด้วยน้ำเสียงเย็นชา
เฉียวป่าวเอ๋อร์ตื่นตระหนกใจทันที เธอรีบยกมือบังหน้าอกของเธอ “คุณคิดจะทำอะไร!”
แต่สีหน้าเคร่งขรึมของจูนจือมู่เหมือนใกล้จะหมดความอดทน เขายื่นมือออกไปเพื่อคว้าเสื้อผ้าของเธอ เรี่ยวแรงของเขาเยอะมาก เสื้อคลุมของเธอถูกเขาดึงออกอย่างรวดเร็ว
“จูนจือมู่ ถึงแม้ฉันมีเรื่องจะขอร้องคุณ แต่คุณจะมาข่มเหงฉันไม่ได้—” เธอปิดบังเสื้อเชิ้ตสีขาวตัวบางของเธอไว้ แล้วตะโกนใส่เขาอย่างแรง
“หุบปาก!”
หลังจากเสียงตะโกนสั่ง เขาก็ฉีกเสื้อผ้าของเธอออกด้วยมือทั้งสองข้าง ก่อนจะมีเสียงกระดุมร่วงลงบนพื้น
ผิวของเธอที่สัมผัสกับอากาศเย็น ฝ่ามือใหญ่ของจูนจือมู่ดึงเธออย่างแรง จนเสื้อผ้าของเธอถูกฉีกขาด
เฉียวป่าวเอ๋อร์รู้สึกอับอาย รีบยกมือขึ้นเพื่อปกปิด
“อ๊ะ เจ็บ—”
แต่ในขณะที่เฉียวป่าวเอ๋อร์กำลังยกมือขวาขึ้นมาปกปิด เธอรู้สึกปวดแสบที่แขน
“อย่าขยับ!”
จูนจือมู่วางมือบนไหล่ของเธอ และจ้องมองเธอด้วยสายตาดุร้ายอย่างตักเตือน
อ่าน รักนี้ หัวใจรอคอย Anonymous บทที่ 20 ถอดเสื้อผ้าออกซะ！ นวนิยายออนไลน์ฟรี
The รักนี้ หัวใจรอคอย Anonymous บทที่ 20 ถอดเสื้อผ้าออกซะ！ ซีรีส์ได้รับการอัปเดตพร้อมรายละเอียดใหม่มากมาย ขนานกับลักษณะบุคลิกภาพนั้น คือ อารมณ์ของคนที่รักชีวิต รักชีวิต อยากหนีจากสถานการณ์ชีวิตที่มืดมนและน่าสลดใจ ในบทที่ รักนี้ หัวใจรอคอย บทที่ 20 ถอดเสื้อผ้าออกซะ！ ได้แสดงให้เห็นอย่างชัดเจน กล่าวได้ว่า รักนี้ หัวใจรอคอย นวนิยาย บทที่ 20 ถอดเสื้อผ้าออกซะ！ เป็นบทที่อ่านง่ายที่สุดในซีรีส์ รักนี้ หัวใจรอคอย ชุดนี้
รักนี้ หัวใจรอคอย Anonymous บทที่ 20 ถอดเสื้อผ้าออกซะ！
รักนี้ หัวใจรอคอย บทที่ 20 ถอดเสื้อผ้าออกซะ！