รักนี้ หัวใจรอคอย บทที่ 23 เธอไม่นอนคือตั้งใจจะทำอะไร?1

คว้าโทรศัพท์บนหัวเตียงขึ้นมาดูหน้าจอกะพริบ สีหน้าเฉียวป่าวเอ๋อร์ค่อนข้างตกตะลึง

เธอกดรับสาย แล้วเปลี่ยนเป็นน้ำเสียงที่ผ่อนคลาย “น้า” เธอเรียกปลายสายโทรศัพท์ด้วยเสียงร่าเริง

“ป่าวเอ๋อร์ วันนี้เหมือนเธอจะอารมณ์ดีนะ”

กุ้หยู๋เยียนในปลายสายได้ยินน้ำเสียงมีชีวิตชีวาของเธอ ก็ยิ้มหยอกล้อหนึ่งประโยค “ขื่อเฉินกลับบ้านมากินข้าวเย็นกับเธอล่วงหน้าใช่หรือเปล่า?”

สีหน้าเฉียวป่าวเอ๋อร์แย่ลงทันที ใบหน้าเผยความเศร้าหมอง ไม่รู้เรื่องที่เกิดขึ้นกับเธอช่วงนี้

กุ้หยู๋เยียนในปลายสายรู้สึกค่อนข้างตื่นเต้น รีบเสริมว่า “ป่าวเอ๋อร์ วันนี้ฉันไปเสี่ยงเซียมซีให้เธอที่วัดหนึ่งมา เซียมซีบอกว่าเธอจะแต่งงานอย่างมีความสุข ต่อไปไม่ต้องทนทุกข์แล้ว……”

“ถึงมันจะค่อนข้างไสยศาสตร์ แต่สุดท้ายฉันก็รู้สึกจิตใจมั่นคงขึ้นบ้าง ตอนแรกฉันพาเธอออกมาจากตระกูลเฉียว ทำให้เธอลำบากมาก ต่อมาเธอบอกอีกว่าต้องใช้มรดกที่แม่เธอทิ้งไว้ไปช่วยเหลือยี่ซือเฉิน บอกตามตรงว่าตอนนั้นฉันคัดค้านมาก แต่ตอนนี้เห็นเธอใช้ชีวิตอย่างมีความสุข ตราบใดที่เธอมีความสุข ฉันเชื่อว่าพี่สาวฉันที่อยู่บนสวรรค์รู้แล้วจะต้องดีใจแทนเธอ……”

……ฉันไม่มีความสุข……

เฉียวป่าวเอ๋อร์ได้ยินกุ้หยู๋เยียนพูดถึงคุณแม่ที่เสียไปแล้ว ขอบตาก็แดงทันใด

“ป่าวเอ๋อร์ เกิดอะไรขึ้นหรือเปล่า?” กุ้หยู๋เยียนที่ปลายสายเห็นเธอเงียบไป ก็ถามขึ้นอย่างเป็นห่วง

“ไม่ ไม่มีอะไรค่ะ” เธอพยายามยิ้มเสแสร้ง แล้วโกหกตามอารมณ์ “ช่วงนี้ฉันเป็นหวัดนิดหน่อย”

เส้นประสาททั้งร่างเฉียวป่าวเอ๋อร์ตึงเครียดขึ้นมา ท-ทำยังไงดี?

เธอรู้สึกหวาดกลัว นอนบนเตียงทันที แล้วดึงผ้าห่มมาพันตัวเองอย่างแน่นหนา

แต่คิดสักพัก นอนบนเตียงแบบนี้ รวมถึงตอนนี้เธอพิการอยู่ ถ้าเจ้าโหดแซ่จูนคนนี้คลุ้มคลั่ง ฉันก็จะเป็นอันตรายไม่ใช่เหรอ……

รีบลุกขึ้นมาอีกครั้ง แผ่นหลังพิงพนักหัวเตียง มองไปทางห้องน้ำ รู้สึกกังวลและไม่ปลอดภัย

ประมาณสิบนาทีได้ จูนจือมู่ก็ออกมาจากห้องน้ำ

ร่างกายเขาสวมชุดนอนสีฟ้าอ่อน หน้าอกแกร่งเปลือยมีหยดน้ำเล็กน้อย เขาเพิ่งออกมา ก็มองมาที่เตียงเป็นสิ่งแรก

“รอฉันอยู่เหรอ?” เขาเลิกคิ้วอันดูดี แล้วเอ่ยปากขึ้นนานๆ ครั้ง

เฉียวป่าวเอ๋อร์โดนสายตาร้อนผะผ่าวของเขามองจนใบหน้าเศร้าหมอง เข้าใจผิดไปใหญ่แล้ว!

ใครรอนาย ฉันไม่ได้รอนายสักหน่อย สถานการณ์ตอนนี้เหมือนตัวเองกำลังรอเขาเป็นพิเศษ……

นัยน์ตาจูนจือมู่แฝงไปด้วยความคลุมเครือ ก้าวเท้ายาวเดินไปที่เตียง ก้นเฉียวป่าวเอ๋อร์ขยับ แล้วรีบเอ่ยปาก “คือ น-นายจะนอนที่นี่คืนนี้……”