สะใภ้เศรษฐี กับสามีผู้หลงภรรยา นิยาย บท 28

“คุณหมายความว่ายังไงกันแน่? ทำไมถึงย้ายแม่ฉันไป?”

กู้ฉางชิงตะโกนลั่นใส่กู้หงเซินที่บันไดผ่านโทรศัพท์

เขาอยู่ด้วยกันกับแม่ตั้งแต่ยังเล็ก กู้หงเซินทำเรื่องย้ายโรงพยาบาลให้แม่ กลับไม่บอกเขาสักนิด

กู้ฉางชิงโกรธจนมือไม้สั่น เขาเกลียดกู้หงเซินที่มักจะเอาแม่มาข่มขู่เขาที่สุด

ท่าทางเหมือนคนผิดปกติแบบนี้ ทำให้ผู้คนไม่น้อยที่เดินผ่านทางนี้ มองมาทางเขาด้วยสายตาแปลกๆ

“แม่เธอไม่เป็นอะไรหรอก ฉันจะให้หมอรักษาอาการป่วยของเขาเอง”

เสียงของกู้หงเซินราวกับเครื่องจักรที่เย็นยะเยือก ไม่มีอุณหภูมิ “เธอไม่มีธุระ แล้วไปที่โรงพยาบาลทำไม? เวลานี้เชื่อฟังฉันแล้วไปอยู่เฉยๆที่ตระกูลเฟิงซะ ถ้าความลับถูกเปิดเผย มาว่าฉันไม่ได้นะ มันเป็นเพราะเธอไม่ยอมทำตัวดีๆ เธอลองพิจารณาดูแล้วกัน”

กู้ฉางชิงโกรธจนพูดไม่ออก มือที่วางข้างลำตัวก็บีบเข้าหากันจนฝ่ามือแดง

เขาไม่เคยคิดว่านี่เป็นเรื่องจริง กู้หงเซินตั้งใจซ่อนแม่เขา

“แต่ว่าถ้าเธอเกลี้ยกล่อมเฟิงจิงเหยาได้ ให้ฉันเข้าไปเป็นหุ้นส่วนของบริษัทใหม่ ฉันสามารถจัดการให้เธอได้เจอแม่เดือนละครั้ง”

กู้หงเซินทำทีว่าใจกว้าง อย่างกับว่าการทำให้กู้ฉางชิงได้เจอแม่นั้น เป็นการทานยังไงอย่างงั้น

“นี่คุณขู่ฉันเหรอ?”

กู้ฉางชิงพูดเสียงโกรธ เขาไปทำอะไรไว้กันแน่ ถึงได้เจอพ่อแบบนี้

“ทำไมเธอถึงคิดแบบนี้ เธอก็คิดซะว่านี่เป็นการค้าขาย”

กู้หงเซินตอบในอีกแง่มุมหนึ่ง “เธอลองคิดดีๆนะ ทำแบบนี้ยังไงซะก็ไม่ได้เป็นผลเสียต่อเธอ อาการป่วยของแม่เธอยังสามารถได้รับการรักษาที่ดีกว่านี้ได้นะ”

กู้ฉางชิงสีหน้าซีดเผือด นี่เขาควบคุมเธอได้แล้ว

เธอเม้มปาก บีบโทรศัพท์หักอย่างโหดเหี้ยม ระหว่างทางอารมณ์ไม่ดีถึงขีดสุด

ขณะที่เข้าบ้าน นิสัยทั้งหมดก็เปลี่ยนไป

เห็นท่าทางของเขา คนรับใช้พวกนั้นก็ถอยหลังไปไม่กี่ก้าว กลัวว่าเขาจะโกรธแล้วพาลใส่

กู้ฉางชิงก็ไม่อยากจะสนใจพวกเขาแล้วเหมือนกัน อารมณ์ฉุนเฉียวมุ่งตรงกลับไปที่ห้อง

ความหงุดหงิดที่กดทับไว้ในใจก็พลุ่งพล่านขึ้นมา เขาดึงหมอนออกมาอย่างรุนแรง ทุบไปสองครั้ง “เห้อ...”

ปล่อยลมหายใจออกมา ทั้งร่างกายของกู้ฉางชิงก็ทรุดลงไปบนเตียง

มองดูฝ้าเพดาน ก็เงียบลงได้ไม่น้อย

“ต้องเริ่มพูดกับเขายังไงดีนะ?”

กู้ฉางชิงถอนหายใจเฮือกใหญ่ ไม่ว่าอย่างไรก็ตามเพื่อแม่แล้วคงต้องทำให้กู้หงเซินเชื่อใจก่อนเป็นอันดับแรก

เขากระแอมในลำคอ จินตนาการถึงภาพที่เฟิงจิงเหยากลับมาตอนกลางคืน

“จิงเหยา คือว่า คุณ คุณสามารถแบ่งหุ้นส่วนของบริษัทใหม่ให้พ่อฉันสักสามสิบเปอร์เซ็นต์ได้ไหม?”

“จิงเหยาฉันปรึกษาอะไรคุณหน่อย สร้างบริษัทใหม่ต้องการเงินทุนสนับสนุนใช่ไหมล่ะ พ่อฉันอยากจะถือหุ้นสามสิบเปอร์เซ็นต์”

“จิงเหยา คือว่าพ่อฉันอยากจะเข้าร่วมบริษัทของคุณที่สร้างใหม่ เขาต้องการแบ่งหุ้นแค่สามสิบเปอร์เซ็นต์”

......

“เห้อ ไม่ได้ ไม่ได้”

กู้ฉางชิงขยี้หัวอย่างบ้าคลั่ง ไม่ว่าจะเริ่มพูดยังไง เขาก็ยังรู้สึกว่าน้ำเสียงไม่ถูกต้อง

เขาลุกขึ้นจากเตียงอย่างคนหมดกำลังใจ กู้ฉางชิงเดินอย่างเชื่องช้าไปนั่งลงที่หน้าโต๊ะเขียนหนังสือ

เขาเปิดโคมไฟตั้งโต๊ะ แล้วเปิดดูต้นฉบับออกแบบที่วางอยู่ตรงกลางบนโต๊ะ

“ช่างเถอะ แก้ไขต้นฉบับให้เสร็จก่อนดีกว่า”

กู้ฉางชิงคิดไปด้วย จับดินสอที่อยู่ข้างๆไปด้วย ตั้งใจแก้ไขอย่างละเอียด

รอจิตใจของเขาทั้งหมดเข้าไปอยู่ในการออกแบบ อารมณ์ของเขาก็ค่อยๆคงที่

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: สะใภ้เศรษฐี กับสามีผู้หลงภรรยา