ลิขิตรัก ในกรงแค้น นิยาย บท 99

แทนคุณกลับเข้ามาในบ้านพร้อมกับอาการเหนื่อยล้า เขาเดินตรงเข้าไปรินน้ำแก้กระหาย พร้อมกับถอนหายใจยาวเหยียด ไม่คิดว่างานหมั้นที่จัดขึ้นอย่างใหญ่โต จะมาล่มลงต่อหน้าแขกมากมายขนาดนั้น อีกทั้งมีหลายคนที่เป็นถึงรัฐมนตรี หรือแม้แต่นักการทูตต่างล้วนแล้วแต่เป็นผู้ใหญ่ทั้งสิ้น งานหมั้นล่มครั้งนี้ต้องทำให้ดนัยผิดหวังอย่างมากมาย เขาเดาไม่ออกเลยว่าดนัยจะจัดการงานแต่งของเขากับม่านฟ้าเร็วขึ้นกว่าเดิมหรือไม่ ก่อนจะเหลือบไปเห็นร่างบางนอนฟุบหลับอยู่ที่โซฟา ชายหนุ่มจึงวางแก้วน้ำลง แล้วย่างเท้าเข้าไปหาช้าๆ นั่งลงมองหน้าสวยใสของหญิงสาว แล้วปริยิ้มออกมาอย่างอิ่มใจ ก่อนจะปั้นหน้านิ่งแล้วใช้มือแตะตัวเธอเบาๆ

“ทิชา...ทิชา...” เสียงอันอบอุ่นที่แล่นผ่านหูเบาๆ ทำให้หญิงสาวงัวเงียลืมตาตื่นขึ้นมา

“กลับมาแล้วหรือคะ คุณมุกเป็นอย่างไรบ้างคะ แล้วคุณม่านเธอเป็นอย่างไรบ้างคะ” หญิงสาวรัวคำถามใส่เจ้านายด้วยความอยากรู้ โดยไม่เว้นช่วงหายใจ

“มุกปลอดภัยดี ทำไมยังไม่นอนอีก”

“ทิชารอฟังข่าวจากคุณแทนค่ะ ไม่อยากให้คุณมุกเธอเป็นอะไร” หญิงสาวก้มหน้าพูดช้าๆ ก่อนที่แทนคุณจะหลุดยิ้มออกมากับคำตอบของเธอ แล้ววางมือลงบนศีรษะของหญิงสาวพลางลูบช้าๆ ด้วยความเอ็นดู

“ตอนนี้ทุกอย่างเรียบร้อย ไม่ได้มีใครเป็นอะไร เลิกกังวลได้แล้ว” แทนคุณพูดให้หญิงสาวสบายใจ

“คุณแทนทานอะไรมาหรือยังคะ” ดวงตากลมโตของเธอถามเขาด้วยความเป็นห่วงเช่นเดียวกัน ชายหนุ่มเงียบครู่หนึ่ง เมื่อรู้ว่าตัวเองวุ่นทั้งวัน ไม่มีเวลาแม้แต่จะดื่มน้ำ จะหาเวลาที่ไหนเอาอาหารใส่ปาก

“เงียบอย่างนี้แสดงว่ายังไม่ได้ทานอะไรมาใช่ไหมคะ เดี๋ยวทิชาไปอุ่นข้าวต้มให้นะคะ รอเดี๋ยวเดียวค่ะ” ว่าแล้วหญิงสาวจึงลุกขึ้นเดินหายเข้าไปในครัว

“ผมกลัวว่าวันหนึ่งผมจะขาดคุณไม่ได้จัง ทิชา...” แทนคุณมองตามหลังหญิงสาว เพียงเสี้ยววินาทีความรู้สึกบางอย่างก็แล่นเข้ามาให้ได้ขบคิด ถามตัวเองแล้วก้มหน้าถอนหายใจ นันทิชาหายเข้าครัวไปเพียงไม่กี่นาทีก็ออกมาพร้อมกับชามข้าวต้มร้อนๆ พร้อมกับน้ำเปล่าอีกหนึ่งแก้ว เธอวางทิ้งไว้ให้เขาแล้วจึงเดินขึ้นห้องไปอย่างเงียบๆ

“หึ ผมหมดประโยชน์แล้วสินะ” แทนคุณหันมองตามหลังร่างบางที่เดินขึ้นห้องไปอย่าง เธอรอเขาไม่ใช่เพราะเป็นห่วงอะไรหนักหนา เพียงแค่อยากรู้ข่าวคราวของมุกเสียมากกว่า แทนคุณเผลอยิ้มให้กับความเข้าใจผิดของตนเองที่อุตส่าห์หัวใจพองโตขึ้นมาเมื่อเห็นเธอเขาอยู่ในสายตา

อาการของมุกเริ่มดีขึ้นตามลำดับในทุกๆ วัน ไม้สามีของมุกเฝ้าดูอาการของภรรยาไม่ห่าง เขาประกาศเรื่องการย้ายตัวมุกไปอยู่แคนาดาให้ทุกคนทราบโดยทั่วกัน มีเพียงดนัยที่นั่งนิ่งรับฟังเฉยๆ ม่านฟ้าพยายามขอร้องไม้ ให้เลื่อนเวลาออกไปอีกสักสามสี่เดือน แต่ไม้ใจแข็งและเด็ดเดี่ยวไม่ยอมท่าเดียว เขาพยายามหาเหตุผลให้ม่านฟ้าสบายใจ ว่าพี่สาวของเธอจะได้รับการดูแลอย่างดีเมื่อไปอาศัยอยู่ที่โน่น การฆ่าตัวตายครั้งนี้ของมุก เป็นเหตุให้ไม้ต้องจ้างคนดูแลพิเศษอย่างใกล้ชิด เพื่อป้องกันเหตุการณ์เลวร้ายที่อาจจะเกิดขึ้นได้กับมุกอีก

“พี่มุกจะไปจริงๆ หรือคะ” ม่านฟ้าหันไปถามพี่สาว เมื่อรู้ว่าพี่เขยไม่มีท่าทียอมง่ายๆ

“...” มุกนอนนิ่งเงียบไม่กระดิกปากพูดอะไร สายตาเศร้าสร้อยของเธอทำเอาไม้รู้สึกเจ็บปวดจนไม่อยากมองหน้าภรรยา เขาจึงเบี่ยงหน้าหนี

“คุณพ่อคะ คุณพ่อจะไม่ถามพี่มุกบ้างหรือคะว่าพี่มุกอยากไปอยู่ที่แคนาดาไหม” ม่านฟ้าหันมาหาบิดาตัวเอง ให้ช่วยพูดกับพี่เขย ภายนอกแม้จะดูเป็นผู้หญิงเข้มแข็งและมั่นใจในตัวเองสูง แต่เวลานี้ความมั่นใจเหล่านั้นหายหลบไปอยู่มุมไหนไม่ทราบได้

“ผมคุยกับคุณพ่อแล้ว ทุกคนยินดีที่พี่จะย้ายมุกไปแคนาดา ม่านอย่าได้กังวลเลย จริงไหมครับคุณพ่อ” ไม้หันไปถามหาดนัย แน่นอนว่าดนัยพยักหน้ารับแม้จะไม่เต็มใจนัก แต่เพราะเช็กห้าสิบล้านที่รับมาเมื่อหลายวันก่อนกำลังปิดปากไว้ แถมไม้ยังถือไพ่เหนือกว่า เขาไม่อยากต่อกรกับลูกเขยตัวเอง

“ไม้ตัดสินใจไปแล้ว อย่าโวยวายนักเลยยายม่าน พี่แกไปแค่แคนาดา ไม่ได้ตายไปไหน” ดนัยฝืนพูดออกมาด้วยเสียงเข้ม ม่านฟ้าหยุดมองหน้าพี่สาว ก่อนจะเอื้อมไปจับมือพี่สาวเอาไว้ ดนัยรู้สึกผิดหวังกับเรื่องราวที่เกิดขึ้นทั้งหมด งานหมั้นล่มไม่เป็นท่า แถมมีข่าวลูกสาวฆ่าตัวตายดังประโคมเข้ามาลดทอนความเชื่อมั่นอีก นี่มันเวรกรรมอะไรกันถึงได้เกิดเรื่องแย่ๆ ได้ขนาดนี้ เขากรอกสายตาไปมาอย่างไม่สบอารมณ์ ก่อนจะลุกลี้ลุกลนขับรถกลับบ้าน

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ลิขิตรัก ในกรงแค้น