ท่านประธานที่รัก นิยาย บท 14

เฉินอันคาดไม่ถึงว่าเธอจะพูดถึงเรื่องอดีต สีหน้าไม่สู้ดีนัก

“ เรื่องพวกนี้บอกไปตั้งนานแล้วไม่ใช่หรอ ลูกร่างกายไม่แข็งแรงก็เลยวูบไป แม้แต่หมอก็ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น เอกซเรย์แล้วก็ไม่พบข้อบกพร่องใดๆ ส่วนสาเหตุที่เจ็บอวด พ่อก็ไม่แน่ใจนัก อาจจะตอนล้มแล้วเอวกระแทกก็เป็นได้"

คำตอบที่คลุมเครือของเฉินอันก็เหมือนเดิมที่เคยพูดในอดีต

เฉินเฉียวจ้องมาที่เขา "พ่อ คิดว่าคำพวกนี้จะหลอกหนูได้หรอ"

ตอนที่เพิ่งฟื้นเฉินเฉียวจำเรื่องราวหลังจากนั้นไม่ได้ พวกเขาพูดแบบนี้ เธอยิ่งจะเชื่อ

แต่หลังจากนั้นหลายปีเธอมักจะฝันถึงสิ่งที่เกิดขึ้นในเวลานั้น ยิ่งคิดยิ่งรู้สึกผิดปกติ

เฉินอันทนสายตาของลูกสาวไม่ไหว เขาลูกสึกผิดมาก

"เฉียวเฉียว รีบลงมากินผลไม้เร็ว"ตอนที่ประตูห้องถูกเปิดออกและลู่ลี่ลี่โผล่หัวเข้ามา

เจอภรรยารู้สึกเหมือนกับว่าเขารอดแล้ว เฉินอันรีบพูดว่า "ไปกินผลไม้ก่อนนะ พูดมาตั้งนาน คอแห้งหมดแล้ว "

ขณะที่เขาพูดเขาเดินไปที่ประตู

เมื่อมองไปที่ด้านหลังของพ่อ เฉินเฉียวรู้สึกอ้างว้างในใจ

เธอไม่อยากให้เรื่องที่เธอเป็นลมเกี่ยวข้องกับเฉินอัน เธอคิดไม่ออกว่ามีเหตุผลอะไร ทำไมพ่อต้องทำให้เธอสลบ แต่ตอนนี้ดูจากปฏิกิริยาเหมือนว่าที่ผ่านมาไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับพวกเขาเลย

————

วันนี้.

ทันทีที่เฉินเฉียวมาถึงบริษัท หลี่ชิงยื่นพัสดุมาให้ "ผู้อำนวยการครับ มีพัสดุมาส่งครับ"

ซองเอกสารธรรมดาๆ เบาๆ

เฉินเฉียวคิดเพียงว่ามันเป็นเอกสารของบริษัท เธอเดินมุ่งไปที่ห้องแกะซองไปเดินไป

เปิดผนึกซองออกกระดาษสองสามแผ่นปลิวออกมา เธองงอยู่ครู่หนึ่ง แล้วเก็บกองเอกสารตรวจร่างกายขึ้นมา

เอกสารตรวจร่างกายนี้ ละเอียดกว่าของเธอเองเสียอีก ไม่เพียงแต่ตรวจกามโรค แม้แต่ตับไต หูตาจมูกปากก็ยังตรวจด้วย

เฉินเฉียวไม่ค่อยเข้าใจนัก แต่สุดท้ายเห็นลายเซ็นบนช่อง พินิจพิจารณาอย่างละเอียด มันคือ ‘ซัง’

คือนายซังที่คลับอะหรอ

แต่ว่าเขารู้ได้ยังไงว่าเธอคือใคร แม้แต่ที่อยู่บริษัทก็ยังรู้

เฉินเฉียวคิดอยู่พักหนึ่ง น่าจะเพราะคืนนั้นเมามากจนทำบัตรประชาชนตัวเองหล่น ยังไงก็ช่าง ผู้ชายคนนี้น่าสนใจ ระหว่างเขากับเธอไม่มีอะไรเกินเลย ทำไมต้องสนใจสภาพร่างกายเขาด้วยล่ะ ทำไมต้องลำบากตรวจซะละเอียดขนาดนี้ แล้วยังจะส่งมาหาเธออีก

เฉินเฉียวขำ อ่านรายละเอียดของผลตรวจทั้งหมดโดยไม่รู้ตัว ก่อนที่จะใส่ลงในลิ้นชัก

หลังเลิกงาน เฉินเฉียวพาคนจากแผนกประชาสัมพันธ์สองคนไปพบแขก สถานที่รับประทานอาหารตั้งอยู่ที่ 'ไป่ฮวาซินฮุ่ย'

บนโต๊ะอาหารทุกคนดื่มกันอย่างเริงร่ายิ่งดื่มมากเท่าไหร่ก็ยิ่งสบายอารมณ์เพิ่งจะสามทุ่มกว่าบนโต๊ะก็นำแผ่นวงกลมใหญ่ๆมาตั้ง เฉินเฉียวก็ไม่สู้ดีนัก เธอดื่มเหล้าขาวไปหลายแก้ว รู้สึกมึนๆ เธอถือโอกาสตอนที่แขกไปเข้าห้องน้ำ เปิดประตูไปสูดอากาศข้างนอก

เธอเดินตัวลอยๆ ราวกับอยู่บนก้อนเมฆ

ไม่ทันได้ระวัง เท้าไปเตะเข้ากับอะไรนิ่มๆ

ก้มหัวลงไปมอง เห็นเด็กผู้ชายนั่งกุมกระเป๋านักเรียนอยู่ที่หน้าประตูห้อง โดนเธอเตะแบบนี้ หนูน้อยก็ตัวหดลงไปอีกแล้วเงยหน้าขึ้น

เด็กน้อยท่าทางอายุไม่เกินสี่ห้าขวบ ภายใต้หมวกมีดวงตาเป็นประกายเหมือนกับดาวระยิบระยับ

เฉินเฉียวรู้สึกผิด :“ขอโทษนะ เตะโดนตรงไหนบ้าง"

เด็กน้อยขมวดคิ้วและถูเข่าของเขา

เฉินเฉียวคิดว่าตัวเองเตะโดนเด็กน้อยเสียแล้ว เธอนั่งยองๆลง“ เตะโดนตรงนี้ใช่ไหม ไหน ยืนขึ้นให้ฉันดูหน่อย "

เด็กน้อยมองเธอสักพัก อุ้มกระเป๋าหนังสือยืนขึ้น

เฉินเฉียวม้วนขากางเกงขึ้นและมองใกล้ ๆ ถ้าไม่สังเกตก็ไม่เห็น แต่พอดูดีๆแล้วถึงกับตกใจ

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ท่านประธานที่รัก