ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5284

อีกอย่าง อิโตะ นานาโกะทุ่มเทให้เย่เฉินมาโดยตลอด และเย่เฉินก็รวมทรัพยากรการขนส่งของตระกูลซู ก่อตั้งบริษัท นานาซูขนส่ง จำกัด อิโตะ นานาโกะไม่เพียงแต่นำทรัพยากรการขนส่งทั้งหมดของตระกูลอิโตะออกมา แต่ยังถือหุ้นของบริษัทนี้แทนเย่เฉินอย่างไม่ลังเล เย่เฉินก็หวังว่าจะพบโอกาสที่เหมาะสม ตอบแทนตระกูลอิโตะในเรื่องธุรกิจ

เดิมทีอิโตะ นานาโกะกังวลว่า ตัวเองมาจินหลิง จะทำให้เกิดความไม่สะดวกกับเย่เฉินหรือไม่ แต่ไม่คิดว่า เย่เฉินไม่เพียงแต่หวังว่าเธอจะอยู่ในจินหลิงระยะยาว แต่ยังหวังว่าตัวเองจะย้ายศูนย์ธุรกิจมา ทำให้ในใจเธอนั้นมีความสุขอย่างมากในทันที แผนการที่จะย้ายศูนย์ของธุรกิจมาที่จินหลิง ในที่สุดก็สามารถมีกำหนดการอย่างเป็นทางการได้

ดังนั้น เธอจึงไม่อาจซ่อนความยินดีไว้ในใจได้ พูดไปว่า:“ถ้าเย่เฉินซังยินดีต้อนรับ ครั้งนี้ฉันกลับไปจะเตรียมตัวอย่างดี”

เย่เฉินพูดด้วยรอยยิ้ม:“ผมต้อนรับอยู่แล้ว”

อิโตะ นานาโกะยิ้มหวาน พยักหน้าพูดว่า:“งั้นฉันก็จะวางแผนอย่างดีกับโอโต้ซัง ก็แค่อุตสาหกรรมและทีมขนาดใหญ่ อยากย้ายไปจินหลิงทีละขั้นตอน เกรงว่าจะใช้เวลาอย่างน้อยปีถึงสองปีถึงจะสำเร็จ ภารกิจแรกคือ เลือกสถานที่ในจินหลิง”

เย่เฉินพูดอย่างเฉยเมย:“ง่ายมาก ตี้เหากรุ๊ปมีทรัพย์สินมากมายใสนจินหลิง เมื่อก่อนทำงานประมูลยาอายุวัฒนะ ผมก็ให้ซ่งซื่อกรุ๊ปออกหน้า พัฒนาอสังหาริมทรัพย์ไม่น้อย ถึงตอนนั้นตระกูลอิโตะสามารถเลือกจากคุณสมบัติเหล่านี้ได้เลย ถ้าไม่ชอบ สามารถใช้มันชั่วคราวได้ ในขณะเดียวกันก็ร่วมมือกับเจ้าหน้าที่ของจินหลิง ซื้อที่ดินและค่อย ๆ สร้าง”

อิโตะ นานาโกะรู้ว่าเย่เฉินทำเงินได้จำนวนมากจากงานประมูลยาอายุวัฒนะ และเงินส่วนมากใช้เพื่อการลงทุนและพัฒนาในจินหลิง ดังนั้นเธอจึงถามโดยไม่รู้ตัวว่า:“เย่เฉินซัง ปีหน้ายังจัดงานประมูลยาอายุวัฒนะไหม?ถ้ายาอายุวัฒนะยังจัดต่อไป จินหลิงจะดึงดูดนักลงทุนต่างชาติจำนวนมากเข้ามาตั้งถิ่นฐาน และอาจมีการสร้างศูนย์การเงินแห่งใหม่ ผ่านยาอายุวัฒนะก็ได้!”

เย่เฉินถอนหายใจ ส่ายหน้าพูดว่า:“งานประมูลยาอายุวัฒนะปีหน้า ยังไม่ได้คิดจะจัด”

พูดไป เย่เฉินก็พูดอีกว่า:“ที่จริงผมยังมีปัญหาที่ยังไม่สะสาง ถ้าจัดงานประมูลยาอายุวัฒนะอีก เกรงว่ามันจะเผาผลาญร่างกาย ถ้าจะจัดต่อไป ก็ต้องรอผมจัดภยันตรายที่ซ่อนอยู่ภายในทิ้งก่อน”

ก่อนไปสหรัฐอเมริกาปีนี้ ตอนที่จัดงานประมูลยาอายุวัฒนะ เย่เฉินไม่รู้ถึงการมีอยู่ขององค์กรพั่วชิง

โชคดีก็คือ งานประมูลยาอายุวัฒนะในปีนี้จัดขึ้นเป็นครั้งแรก คนส่วนใหญ่ที่ได้รับข่าวคือคนรวยดั้งเดิมชาวยุโรปที่ได้รับความช่วยเหลือจากอดีตควีนยุโรป แต่คนรวยอันดับต้น ๆ ที่แท้จริงไม่ปรากฏ น้าของตัวเองมาร่วมงานประมูลในตอนนั้น เป็นแค่พฤติกรรมส่วนตัวของเขา ไม่ใช่การตัดสินใจลงหลักปักฐาน

และตอนนี้ เย่เฉินสัมผัสได้ถึงกับสายใยขององค์กรพั่วชิง รู้ว่าองค์กรนี้มีอำนาจมาก และก็ เขาได้ตัดหัวและจับเชลยทหารและทหารม้ากล้าที่เสียชีวิตจำนวนมาก ในสหรัฐอเมริกาและยุโรปเหนือ ดังนั้นองค์กรพั่วชิงปัจจุบัน ต้องตื่นตัวมาก เวลานี้หากจัดงานประมูลยาอายุวัฒนะต่อไป กลัวว่าถ้าจะทำตัวไม่โดดเด่นก็คงไม่ได้ ถึงตอนนั้นถ้าแผดเผาร่างกาย เกรงว่าจะไม่ฉลาดนัก

ดังนั้น สิ่งที่เย่เฉินตั้งใจในใจก็คือ ปล่อยงานประมูลไปก่อน รอตัวเองจัดการองค์กรพั่วชิง หรือองค์กรพั่วชิงไม่ใช่ศัตรูอาฆาตต่อตัวเองอีกต่อไป ค่อยเริ่มงานประมูลใหม่อีกครั้ง

ถึงแม้อิโตะ นานาโกะไม่รู้อะไรเกี่ยวกับองค์กรพั่วชิง แต่เธอก็ฟังความระมัดระวังของเย่เฉินออก ดังนั้นเธอจึงพูดโดยไม่ต้องคิดเลยว่า:“ในเมื่อยังมีอันตราย งั้นยังไม่ต้องจัดก็ดี”

พูดไป อิโตะ นานาโกะก็นึกอะไรขึ้นได้ พูดว่า:“แต่ว่า ในเมื่อเย่เฉินซังกังวลเกี่ยวกับการเปิดโปง แต่ฉันกลับมีวิธี ไม่รู้ว่าจะได้ ……”

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน