ยอดชายากับองค์หนูน้อยแห่งจวนอ๋องอี้ นิยาย บท 350

หนานหว่านเยียนแปลกใจอย่างมาก อดไม่ได้จึงถามออกมา

คราวนี้ ทุกคนหันไปให้ความสนใจกู้โม่หานอีกครั้ง ทุกคนแทบกลั้นหายใจ กำลังรอคอยคำตอบของกู้โม่หาน

จู่ๆ กู้โม่หานหันไปมองหนานหว่านเยียนด้วยสีหน้าแปลกประหลาด พรวดลุกขึ้นมาจากเก้าอี้ เดินออกไปจากเรือนเซียงหลินอย่างไม่พูดไม่จา

เขาเดินมุ่งไปข้างหน้าอย่างไม่หันกลับมา เหงื่อเยือกเย็นคืบคลานอยู่ข้างหลังเขา ในที่สุด เดินมาถึงตรงที่เงียบเปลี่ยว เขาขยับริมฝีปากเบาๆ พ่นลมหายใจออกมา พร้อมพูดขึ้นว่า “ชอบเจ้า ชอบหนานหว่านเยียน.....”

พูดเสร็จ เขานิ่งอึ้งตะลึงงัน กลายเป็นก้อนหินยืนอยู่ที่เดิม

เขาเป็นอะไรไปแล้ว?

พูดความจริงที่คิดออกมาอย่างแปลกประหลาด ไม่สนใจอะไรทั้งนั้น และก็ไม่สามารถควบคุมตนเองได้

ถึงแม้เขาจะรู้สึกว่าแบบนี้ไม่ผิด พูดออกมาตามความจริง ให้หยุนอี่ว์โหรวเข้าใจความรู้สึกของเขาอย่างเด็ดขาด จะได้ไม่เป็นการถ่วงเวลาตัวนางเอง

เมื่อหนานหว่านเยียนถามออกมาว่าเขาชอบใคร ทำไมหัวสมองของเขาถึงมีชื่อของนางกระโดดออกมา

เป็นไปได้อย่างไร?

เขาจะต้องเป็นบ้าไปแล้วแน่

คิดอยู่แบบนี้ หัวใจกู้โม่หานก็ยิ่งเต้นแรง กระสับกระส่ายอย่างมาก ฝ่ามือฟาดตบบนกำแพง พร้อมพูดขึ้นว่า “ข้าจะต้องกินยาผิดแน่”

เรือนเซียงหลินในตอนนี้

ทุกคนต่างสนใจกับการที่รีบจากไปอย่างรวดเร็วของกู้โม่หาน

เจียงหรูเยว่เลียริมฝีปากที่แห้งผาก พร้อมพูดขึ้นอย่างเสียดายว่า “ทำไมอ๋องอี้ไปเสียแบบนี้?”

ทุกคนผงกหัวเหมือนโขลกกระเทียม พร้อมพูดขึ้นว่า “ใช่ ยังรอฟังหลังจากนี้อยู่เลย”

“อาจจะเป็นเพราะเสียใจอย่างมาก เฮ้อ....”

เซียงอวี้กลับฉายแววสายตาเป็นประกาย พร้อมพูดขึ้นมาว่า “พระชายา บ่าวคิดว่าคนที่ท่านอ๋องชอบคือ....”

“หยุด” หนานหว่านเยียนรู้ว่าเซียงอวี้จะพูดอะไร จึงรีบห้ามความคิดของนางไว้

พวกสาวใช้และองครักษ์พวกนี้ คิดแต่จะจับคู่นางกับกู้โม่หาน

แต่นางกับกู้โม่หาน ไม่ช้าก็เร็ว ที่จะแยกทางกัน

หนานหว่านเยียนมองทุกคนที่ยังคงพูดคุยกันอย่างกระตือรือร้น จึงไอขึ้นมาหนึ่งที พร้อมพูดขึ้นว่า “วันนี้พอแค่นี้ก่อน ทำให้ทุกคนเห็นเรื่องตลกแล้ว”

“เซียงอวี้ ส่งแขก”

หนานหว่านเยียนพูดไล่ ต่อให้คนพวกนั้นไม่พอใจ แต่ก็จำต้องเดินตามเซียงอวี้ออกไปอย่างกระซิบกระซาบ

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดชายากับองค์หนูน้อยแห่งจวนอ๋องอี้