The king of War บทที่ 2106 ชีวิตที่เลวร้าย

ในเวลานี้ เซี่ยเหอก็ชี้ไปที่ร้านไอศกรีมที่อยู่ไม่ไกลและพูดอย่างคาดหวัง

มันเป็นร้านไอศกรีมที่มีสไตล์แปลกใหม่ ที่หน้าร้าน มีบริกรต่างชาติในมือถือช้อนยาวและกำลังแกล้งแหย่เด็กคนหนึ่ง

เมื่อมือของเด็กยื่นออกไปจับไอศกรีม บริกรต่างชาติเก็บช้อนยาวกลับมาและไอศกรีมก็ถูกดึงกลับไปเพื่อแกล้งเขา

หน้าร้านไอศกรีมก็มีนักท่องเที่ยวมุงดูกิจกรรมกันแน่นขนัด

เมื่อมองไปที่ใบหน้าที่คาดหวังของเซี่ยเหอ หยางเฉินก็ยิ้มจากนั้นก็เดินไปและยืนเข้าแถวเป็นเวลานานก่อนจะถึงตาของหยางเฉิน

ขณะที่บริกรต่างชาติกำลังจะแหย่เล่นกับหยางเฉิน หยางเฉินกลับเร็วกว่า อีกฝ่ายยังไม่ทันได้เอาช้อนยาวคืน ไอศกรีมก็อยู่ในมือของหยางเฉินแล้ว

เด็กๆ ที่อยู่รอบๆ ส่งเสียงเชียร์อย่างตื่นเต้น หยางเฉินเป็นลูกค้าคนแรกที่สามารถจับไอศกรีมได้สำเร็จ

ชายต่างชาติยกนิ้วให้หยางเฉิน ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยรอยยิ้มที่เป็นมิตร

"ให้เธอ!"

หยางเฉินมาหาเซี่ยเหอพร้อมกับไอศกรีมและส่งให้เขา

ใบหน้าเล็ก ๆ ที่บอบบางของเซี่ยเหอเต็มไปด้วยความสุข เธอรับไอศกรีมขึ้นมากัดคำใหญ่แล้วพูดด้วยท่าทางเพลิดเพลิน "ฉันไม่ได้กินไอศกรีมมานานแล้ว ฉันเป็นดารามาหลายปี อันนั้นอันนี้ก็กินไม่ได้ ในที่สุดก็ไม่ได้มีภาระทางจิตใจหนักหนาขนาดนั้นและกินอะไรก็ได้ที่ฉันต้องการได้แล้ว"

หยางเฉินเองก็ถือไอศกรีมไว้ในมือด้วย หลังจากที่เขากัดไปคำเล็กๆ เซี่ยเหอก็คว้ามือของเขาเอาไว้ จากนั้นภายใต้สายตาที่ตกตะลึงของเขา เซี่ยเหอก็กัดคำใหญ่ลงไปที่เดียวกับที่หยางเฉินเพิ่งกิน

เมื่อเห็นใบหน้าแดงก่ำของเซี่ยเหอ มุมปากที่เปรอะด้วยไอศกรีม ในใจของหยางเฉินก็ยิ้มอย่างขมขื่น เขาจะไม่เข้าใจจิตใจของ เซี่ยเหอได้อย่างไร?

อย่างไรก็ตาม ในใจของเขามีเพียงฉินซี ชั่วชีวิตนี้ เขาได้แต่คิดค้างเซี่ยเหอแล้ว

“ฉันแค่อยากจะชิมรสไอศกรีมของคุณ คุณไม่รังเกียจที่ฉันกินไอศกรีมของคุณใช่ไหม?”

ในไม่ช้าใบหน้าของเซี่ยเหอก็กลับมาเป็นปกติและยิ้มให้หยางเฉิน

หยางเฉินส่ายหัวเล็กน้อยและพูดว่า "พวกเราเป็นเพื่อนกัน ฉันย่อมจะไม่รังเกียจเธออยู่แล้ว"

ประโยคเดียว ทำเอาบรรยากาศที่อบอุ่นเมื่อครู่ตกอยู่ในจุดเยือกแข็งอีกครั้ง

ดวงตาของเซี่ยเหอเป็นสีแดง กรอบตาของเธอมีน้ำตาส่องประกายอยู่แต่ก็พยายามไม่ให้น้ำตาไหลลงมา

ไม่มีใครรู้ว่าหลายปีมานี้เธออยากเจอหยางเฉินมากแค่ไหน และบางครั้งเธอก็ถึงกับฝันถึงเขา

อย่างไรก็ตาม ในใจของเธอเองก็เต็มไปด้วยความขัดแย้งเช่นกัน เธอรักผู้ชายคนนี้อย่างสุดซึ้ง แต่เธอก็รู้ว่าผู้ชายคนนี้รับเธอไม่ได้

หลังจากนั้นไม่นาน เซี่ยเหอก็ยิ้มอย่างขมขื่นและพูดว่า "แค่เพื่อนเหรอ?"

หยางเฉินก็รู้สึกลำบากใจอยู่บ้าง เขารู้จิตใจของเซี่ยเหอและรู้ว่าเซี่ยเหอเป็นผู้หญิงที่ดีมาก เขาไม่ต้องการทำร้ายเซี่ยเหอจริงๆ แต่ว่า บางอย่าง ก็ต้องตัดใจพูด

ไม่อย่างนั้น หากเซี่ยเหอมีความหวัง แต่ตนกลับไม่สามารถรับรักเซี่ยเหอได้ นี่จะเป็นการทำร้ายเซี่ยเหอแบบไหนกัน?