The king of War บทที่ 2121 ยาปรุงขั้นสาม

“จะพูดไปแล้ว ตั้งแต่ฉันติดตามอยู่กับพี่มา พี่ก็ดูแลฉันมาอย่างเต็มที่ ดูแลฉันเหมือนน้องในไส้แท้ ๆ แล้วตอนนี้ฉันก็เป็นเพียงคนเดียวที่รับสืบทอดการปรุงยาของคุณปู่ ฉันยินดีที่จะมอบวิชาปรุงยาของคุณปู่ให้กับพี่ ก็ไม่เห็นมีที่จะไม่ได้เลย”

พูดจบ ไม่ปล่อยโอกาสให้หยางเฉินปฏิเสธ เฝิงเสียวหว่านหยิบเอาหนังสือโบราณออกมาเล่มหนึ่ง บนหน้าปกหนังสือนั้น ยังมีตัวอักษร《ตำรายา》กำกับไว้

“พี่ใหญ่หยาง ตำรายาเล่มนี้ ก็คือวิชาปรุงยาที่คุณปู่ให้ฉันไว้ ภายในหนังสือไม่เพียงแต่มีสูตรยาที่สูญหายไปนานแล้ว ทั้งยังมีเกร็ดเคล็ดวิธีปรุงยามากมาย รวมทั้งบันทึกผลการทดลองปรุงยาที่สำเร็จของปรมาจารย์สมัยโบราณ”

เฝิงเสียวหว่านพูดด้วยสีหน้าหนักแน่น “ฉันก็ได้ศึกษาเรียนรู้จากตำราเล่มนี้มาตั้งแต่เล็ก เนื้อหาใจความทั้งหมดในหนังสือ บันทึกติดฝังสมองฉันไว้ทั้งหมดแล้ว ตอนนี้《ตำรายา》เล่มนี้ ฉันก็ขอมอบให้พี่ใหญ่หยางละ！หนังสือเล่มนี้อยู่ในมือของพี่ จะต้องสร้างประโยชน์เป็นมูลค่าเหนือว่าที่อยู่ในมือฉันอีกมหาศาล！”

หยางเฉินเดิมทีก็คิดปฏิเสธ มองดูความจริงจังบนใบหน้าเฝิงเสียวหว่านแล้ว เห็นได้เลยว่า ตัวเองหมดปัญญาจะปฏิเสธ

ฉะนั้น หยางเฉินจึงผงกหัวด้วยใบหน้าจริงจัง แล้วยื่นมือออกสองมือจห รับ《ตำรายา》มาอย่างนอบน้อม

บนใบหน้าเฝิงเสียวหว่านจึงได้ปรากฏรอยยิ้มขึ้นมาได้ รู้สึกเหมือนกับโล่งใจขึ้นมา หล่อนพูดยิ้ม ๆ ออกไปว่า “พี่ใหญ่หยาง พูดอย่างไม่โกหกนะ ความจริงหนังสือเล่มนี้อยู่ในมือฉันนี่นะ ความกดดันของฉันมีมากยิ่งกว่ามากเลยทีเดียว”

“ก่อนหน้านี้ ฉันเฝ้าจมอยู่กับคุณปู่อยู่แต่ในเขตหมู่บ้าน ก็ไม่มีความสัมพันธ์ติดต่อกับคนนอก ฉะนั้นจึงไม่รู้ชัดแจ้งของค่าของหนังสือเล่มนี้ ตอนนี้ได้สัมผัสกับบุคคลและเหตุการณ์ต่าง ๆ มากขึ้น จึงเข้าใจถึง มูลค่าที่สูงมากจริงของหนังสือเล่มนี้”

“ถ้ามีใครรู้ ว่าฉันได้ครอบครองตำราวิเศษการปรุงยานี้อยู่ จะต้องมีการหาทางแย่งชิงไปจากมือฉันเป็นแน่”

“ตอนนี้ ฉันเอาหนังสือเล่มนี้ยกให้พี่ใหญ่หยางแล้ว ด้วยพลังฝีมือพี่ใหญ่หยาง จะต้องปกป้องหนังสือเล่มนี้ได้แน่นอน ฉันก็จะได้โล่งใจไปด้วย”

หยางเฉินผงกหัวอย่างจริงจัง พูดไปด้วยความมั่นใจหนักแน่นว่า “เสียวหว่าน เธอวางใจได้ ฉันจะปกป้องรักษาตำราวิเศษการปรุงยาไว้อย่างดี！”

เฝิงเสียวหว่านผงกหัว แล้วพูดด้วยรอยยิ้มว่าญท “พี่ใหญ่หยาง พี่คงกำลังร้อนใจที่จะปรุงยาใช่ไหม？ถ้าตอนนี้มีเวลาว่างอยู่ ฉันก็พร้อมจะแนะแนวพื้นฐานการปรุงยาให้ได้บ้างเลยนะ”

“ด้วยพรสวรรค์ด้านการปรุงยาของพี่ น่าจะเริ่มปรุงยาได้เลยในไม่ช้า ถ้าได้เช่นนั้น การที่พี่จะไปแสดงตัวสาธิตทักษะระดับพื้นฐาน ก็ไม่ใช่เรื่องยากลำบากเลย”

หยางเฉินก็ไม่ได้มีธุระเรื่องอื่นอยู่แล้ว ก็เริ่มเรียนฝึกการปรุงยากับเฝิงเสียวหว่านในเดี๋ยวนั้นเลย

ตั้งแต่เช้า ยันไปถึงค่ำมืด ทั้งสองไม่ได้ออกจากห้องกันเลย

“พี่เฉิงกับเสียวหว่านเป็นยังไงกันนะ？ทำไมหมดไปทั้งวันแล้ว ยังไม่ออกมาจากห้องกันเลย？”

หม่าชาวมองไปที่ประตูห้องที่ปิดแน่น ถามด้วยสีหน้ากังวลว่า “คงไม่มีเรื่องอะไรเกิดขึ้นนะ？”

ในขณะนั้น อ้ายหลินอุ้มเสี่ยวจิ้งอันเดินเข้ามา หัวเราะและพูดว่า “วางใจเถอะ มีพี่เฉินอยู่ จะเกิดเรื่องอะไรได้？”