ไม่ว่าคนหรือสัตว์อสูร ต่างฝ่ายต่างเห็นกู้ชูหน่วนเป็นสิ่งหอมหวาน ปรี่มาหานางอย่างชิงนำหน้ากลัวรั้งท้าย กลัวว่านางจะถูกแย่งไป
กู้ชูหน่วนตกใจถอยหลังเนืองๆ
ไมตรีล้นหลานเช่นนี้ นางหรือจะรับไหว
หากยังไม่หนีอีก เกรงว่าต้องถูกพวกเขารุมทึ้งแน่
กู้ชูหน่วนไม่อาจคำนึงถึงดอกบัวศักดิ์สิทธิ์สามสีได้อีก มือหนึ่งตบๆ เสี่ยวจิ่วเอ๋อร์ อีกมือหนึ่งตบๆ เจ้าเสือน้อย
“ยังจะยืนทื่อทำอะไรเนี่ย ท่าจะไม่ดีแล้ว ยังไม่รีบเผ่นอีก”
เสี่ยวจิ่วเอ๋อร์กับเจ้าเสือน้อยกลืนน้ำลายอึก รีบโกยอ้าวตามกู้ชูหน่วนติดๆ
เสี่ยวจิ่วเอ๋อร์ยังถึงกับแบกกู้ชูหน่วนกับเจ้าเสือน้อยขึ้น แล้วนี่จึงจะสลัดฝูงคนทั้งหลายได้
ไม่รู้ว่าวิ่งนานเท่าไรกว่าเสี่ยวจิ่วเอ๋อร์จะหยุด มองทางที่เพิ่งวิ่งมาเมื่อครู่อย่างยังตื่นตระหนกอยู่
“ทำเอาเค้าตกใจหมดเลย คนพวกนี้จะบ้าไปแล้วกระมัง”
“โป๊ก”
กู้ชูหน่วนมอบมะเหงกให้พวกมันคนละหนึ่งอย่างไม่เกรงใจ
“พวกเจ้าสองคนจงใจใช่ไหม?”
“ปรักปรำ ข้าแค่ไม่อยากให้พวกเขาดูแคลนนายหญิงเท่านั้น ใครจะรู้ว่าพวกเขาจะมีปฏิกิริยาเกินเลยขนาดนี้”
กู้ชูหน่วน “...”
เจ้าเสือน้อยก็ผงกหัวงึกงักอย่างเห็นพ้องต้องกัน “นายหญิง ข้าว่าแบบนี้ดีออก ต่อไปพวกเขาจะไม่ใช้แววตาดูถูกมองนายหญิงอีก”
“พวกเจ้าทำเป็นเรื่องใหญ่โตอย่างนั้น แล้วนี่ข้าจะชิงดอกบัวศักดิ์สิทธิ์สามสีมาอย่างไร?”
สัตว์วิเศษทั้งสองพลันนึกขึ้นมาได้แบบความรู้สึกช้า ต่างฝ่ายต่างมองกันแบบงงงัน
“พวกเจ้าเป็นสัตว์วิเศษโบราณไม่ใช่หรือ? อย่างนั้นก็ไปเอาดอกบัวศักดิ์สิทธิ์สามสีมา ก่อนค่ำวันนี้ ไม่ว่าพวกเจ้าจะใช้วิธีการอะไร ก็ต้องส่งดอกบัวศักดิ์สิทธิ์สามสีมาอยู่ตรงหน้าข้าให้ได้”
“ห้ามบอกปัด ห้ามหาข้ออ้าง และห้ามล้มเหลวด้วย ไม่อย่างนั้นต่อไปพวกเจ้าโง่เง่าเต่าตุ่นสองตัวก็อย่าคิดตามข้าอีก”
“นายหญิง...”
“นายหญิง...”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม