อุบัติรัก อสรพิษ บทที่ 17 ดอกโบตั๋นมรณะ

“มหาวิทยาลัยเหรอ? เรียนอยู่ที่ไหนหรอจ้ะ?”

“ที่เมืองจิงคะ เรียนวาดรูป” ฉันตอบหลิวเลี่ยอวิ๋น

เมื่อหลิวเลี่ยอวิ๋นได้ยินว่าฉันเรียนวาดรูป ทันใดนั้นก็ออกท่าทางสนใจ รีบเสิร์ฟชาแล้วนั่งข้างฉันอย่างกระปรี้กระเปร่า เธอเอนตัวมาที่ฉันแล้วพูดว่า “เช่นนั้นเธอสามารถวาดภาพแบบยุโรปได้ไหม ก็แบบว่าวาดภาพนู้ดอะไรทำนองนั้น?”

เมื่อเห็นใบหน้าอันงดงามของหลิวเลี่ยอวิ๋นถามฉันราวกับเป็นเด็ก มันทำให้ฉันอดหัวเราะไม่ได้ พลันยิ้มออกมาแล้วถามเธอว่า “คุณหมายถึงภาพวาดสีน้ำมันใช่ไหมคะ? ฉันทำได้ค่ะ แต่ไม่ได้วาดมานานแล้ว ฝีมือตกไปนิด”

“ฝีมือตกไม่ตกไม่เป็นไร เธอวาดให้ฉันสักรูปนะ ถ้าเธอตกลง ฉันจะให้ลูกน้องซื้ออุปกรณ์มาให้ทั้งหมด ถ้าวันไหนมีเวลา ก็วาดให้ฉันแขวนไว้ในห้องนอนสักรูป”

เดิมทีฉันคิดว่าการมาบ้านหลิวหลงถิงจะทำให้ไม่คุ้นเคย คิดไม่ถึงว่าหลิวเลี่ยอวิ๋นจะเป็นกันเองมาก ด้วยความเป็นกันเองนี้ทำให้ฉันไม่อาจสำรวมได้ ฉันรีบตกลงทันที พลันบอกว่าฉันจะวาดภาพเธอให้เสมือนดั่งเทพธิดาบนสรวงสวรรค์

เมื่อพูดจบ หลิวเลี่ยอวิ๋นก็หัวเราะออกมาอย่างมีความสุข พลันถามฉันทันทีว่าต้องซื้ออะไรบ้าง จะได้จัดคนออกไปซื้อพู่กัน สีน้ำมันและอื่น ๆ

พวกเราดื่มชาไปสองสามอึกและพักผ่อนกันสักพัก หลิวเลี่ยอวิ๋นจึงจัดห้องให้ฉันสำหรับคืนนี้ เพราะฉันยังไม่ได้แต่งงาน ดังนั้นจึงนอนด้วยกันไม่ได้ แต่หลิวเลี่ยอวิ๋นก็จัดให้ฉันนอนอยู่ใกล้ ๆ หลิวหลงถิง เธอบอกว่าเขานี้ มีเทพ ภูตผี สัตว์ป่า ทั้งงูมังกร ที่มาบำเพ็ญฌาณมากมาย ถ้าอยู่ใกล้หลิวหลงถิงจะปลอดภัยกว่า

เพียงแค่ไม่ได้อยู่ห้องเดียวกับหลิวหลงถิง ฉันก็ไม่มีความคิดเห็นใด ๆ และหลังจากหลิวเลี่ยอวิ๋นจัดการเรื่องของฉันกับหลิวหลงถิงเสร็จ เธอก็รีบออกไปข้างนอก ให้หลิวหลงถิงดูแลบ้านแทนไปก่อน เธอเป็นเหมือนทั้งพ่อและแม่ที่ต้องดูแลบ้านหลังใหญ่ ถ้าหลิวหลงถิงไม่กลับมา เธอคงจะเหนื่อยน่าดู

หลิวหลงถิงรับปากที่จะดูแลทุกอย่างในบ้าน หลังจากช่วยฉันทำความสะอาดห้อง ก็พาฉันไปดูรอบ ๆ บ้าน บ้านเขามีคนงานและเทพสัตว์ป่าหลายสิบคน แถมยังมีแม่บ้านอีกหนึ่งคน แต่ว่าฉันยังไม่เห็นพี่ใหญ่และพ่อแม่ของหลิวหลงถิง หลงเถิงและเจียวเอ่อร์ยังเล็ก พ่อแม่เขาอยู่ไหนกันนะ?

เมื่อฉันถามหลิวหลงถิงเกี่ยวกับคำถามนี้ หลิวหลงถิงก็กล่าวว่าพ่อแม่ของเขาเสียชีวิตไปเมื่อไม่กี่ปีก่อนและมีชีวิตอยู่มากกว่าสามพันกว่าปี ถือว่าตายก่อนกำหนด ส่วนพี่ใหญ่เป็นเซียนบนสวรรค์ทางทิศใต้ ค่อนข้างยุ่งตลอดทั้งปี นาน ๆ จะกลับมาสักครั้ง

“ฉันเคยได้ยินเกี่ยวกับเทพผู้ถูกเลือกและเทพเจ้าบ้านเรือนมาแล้ว เทพผู้ถูกเลือกจะถูกแบ่งเป็นฝ่ายขุนนางกับฝ่ายขุนพล แล้วเทพบนสวรรค์ที่ว่านี่เหมือนกันกับเทพเจ้าบ้านเรือนที่คอยคุ้มครองพื้นที่ของตัวเองไหม?” ฉันถามหลิงหลงถิง

เมื่อฟังความเข้าใจของฉันแล้ว หลิวหลงถิงก็พลันหัวเราะเยาะฉัน อธิบายให้ฉันฟังว่า “เทพบนสวรรค์เป็นเทพที่จะอาศัยอยู่เบื้องบนสวรรค์ ซึ่งได้บำเพ็ญฌาณบรรลุผลแล้ว พวกเขาจะดูแลเกี่ยวกับเทพเจ้าสัตว์ที่บำเพ็ญฌาณบนโลกนี้ทั้งหมด”

“คาดไม่ถึงเทพบนสวรรค์จะเก่งขนาดนี้ เช่นนั้นอาจารย์หยินฮวาล่ะ? อาจารย์หยินฮวาเป็นเทพเจ้าสัตว์เหรอ?” ฉันถามหลิวหลงถิง เมื่อครู่ที่หลิวเลี้ยอวิ๋นเรียกฉันว่าอาจารย์หยินฮวา มันทำให้ฉันยังสงสัยไม่หายว่า ตกลงฉันกับอาจารย์หยินฮวาหน้าตาเหมือนกันหรอ?

เมื่อหลิวหลงถิงฟังที่ฉันพลันถามเกี่ยวกับอาจารย์หยินฮวา ก็หันหน้ามามองฉันทันที “เธอคิดว่าอย่างไร? คิดว่าเธอคนนั้นเก่งกว่าเทพบนสวรรค์ไหม?”