ยอดชายากับองค์หนูน้อยแห่งจวนอ๋องอี้ บทที่ 167 ผู้มาเยือนที่ไม่เป็นมิตร
กู้โม่หานเชยตามองสายตาของไทเฮา ขณะที่กำลังจะเอ่ยปากพูด ก็ถูกชิงขัดจังหวะโดยหนานหว่านเยียนที่เห็นท่าไม่ดี
“ทูลเสด็จย่า ท่านอ๋องกำลังบอกว่า ความจริงท่านไม่ต้องทำแบบนี้ เราทั้งคู่ก็ใช้ชีวิตอย่างมีความสุขได้”
“ยิ่งไปกว่านั้น เรื่องที่เกิดขึ้นระหว่างสามีภรรยา ก็เป็นเรื่องของรสนิยมเท่านั้น ไม่ใช่หรือ? เมื่อคืนท่านอ๋องทรงดื่มยาสมุนไพรเข้าไปมาก แม้จะทำให้หลาน…แต่ก็ยากที่จะหลีกเลี่ยงสีสันแบบนี้ได้”
นางอมยิ้ม เอ่ยปากโดยไม่ปิดบัง กล่าวอย่างสุภาพมีเหตุผลชอบธรรม ช่วยบรรเทาความลำบากใจบนใบหน้าของไทเฮาได้มากทีเดียว
กู้โม่หานชำเลืองมองหนานหว่านเยียนอย่างเย็นชา
พูดจากะล่อนปลิ้นปล้อนจริงๆ ไม่แปลกใจเลยที่ไทเฮาจะเห็นความสำคัญถึงเพียงนี้!
แต่เขาก็รู้ดีว่าเมื่อครู่ตนพูดแรงเกินไป ไม่จำเป็นต้องใส่อารมณ์กับหญิงชราขนาดนั้น
แม้ว่าหญิงชราได้ทำในสิ่งที่ทำให้เขาโกรธก็ตาม
เขาไม่ได้พูดอะไรอีก บรรยากาศดีขึ้น หนานหว่านเยียนรีบกล่าวเสริมทันทีด้วยสีหน้ายิ้มแย้มเบิกบาน
“เสด็จย่า มานี่สิ เยียนเอ๋อร์จะรินน้ำแกงดอกกุ้ยฮวาให้ท่านดื่ม จะได้ใจเย็นๆ”
นางรินอย่างคล่องแคล่ว โรยผงยาที่ทำให้สงบสติอารมณ์ลงไปด้วยโดยไม่ตั้งใจ จากนั้นก็นำมาถวายแด่ไทเฮา
ความกลัดกลุ้มบนใบหน้าของไทเฮาหายไปอย่างสิ้นเชิง นางมองหนานหว่านเยียนด้วยความพึงพอใจมากขึ้นเรื่อยๆ
“เอาล่ะ เยียนเอ๋อร์ของข้าเก่งที่สุด ไม่เหมือนอ๋องอี้พูดอะไรไม่รู้เรื่อง!”
พูดจบนางก็จ้องเขม็งใส่กู้โม่หาน เหมือนเด็หญิงตัวน้อยที่กำลังอารมณ์เสีย
กู้โม่หานเอาแต่จิบชาตรงหน้าตัวเอง ทำเป็นหูทวนลมต่อสายตาและการเหน็บแนมจากไทเฮา
หนานหว่านเยียนถอนหายใจอย่างโล่งอก กลับไปนั่งที่นั่งเมื่อครู่
ในตำหนักหลวนเฟิ่งบางครั้งก็มีเสียงพูดคุยสัพเพเหระระหว่างหนานหว่านเยียนและไทเฮาดังขึ้นมา ส่วนใหญ่จะเป็นการกำชับวิธีการดูแลร่างกายจากหญิงชรา หากตั้งครรภ์ควรใส่ใจสิ่งใด
หนานหว่านเยียนหัวเราะไปพลางพยักหน้าไปพลาง แต่ในใจกลับแอบทอดถอนใจ
นางเคยเดินผ่านประตูนรกเพราะการให้กำเนิดเด็กหญิงตัวน้อยทั้งสองมาแล้ว หลักการเหล่านี้นางเข้าใจทั้งหมด แต่ก็ไม่สามารถเอ่ยปากห้ามได้ นางไม่สามารถปล่อยให้คนอื่นค้นพบชีวิตของเด็กหญิงตัวน้อยทั้งสองได้
เมื่อคิดถึงตรงนี้ หนานหว่านเยียนก็ยิ่งรำพันถึงเด็กหญิงน่ารักทั้งสองที่รอนางอยู่ในจวนอ๋อง
หลังอาหารเช้า ทั้งสองต้องการออกไปข้างนอก แต่กลับเห็นสาวใช้เดินเข้ามาจากข้างนอกด้วยสีหน้าอบอุ่น
นางถอนสายบัวให้ทั้งสาม แล้วพูดกับไทเฮาว่า “ทูลไทเฮา ฮองเฮาต้องการเชิญพระชายาอี้ไปพบเพคะ
“พระองค์ได้ยินว่าพระชายาอี้เข้าวังมาเมื่อวานนี้ วันนี้จึงส่งบ่าวมาเรียนเชิญตั้งแต่เช้าตรู่”
สาวใช้หลุบตาลง พลางเชยตามองสีหน้าของไทเฮาที่นั่งอยู่สูงขึ้นไปเป็นระยะ
กู้โม่หานเหลือบมองหนานหว่านเยียน หนานหว่านเยียนขมวดคิ้วอย่างงุนงง
อยู่ดีๆ ฮองเฮาจะมาดีด้วยเพราะเหตุใด น่าจะต้องการตำหนินางแน่!
นางเดินออกมาอย่างผึ่งผาย ยิ้มอ่อนโยนให้ไทเฮาที่ขมวดคิ้วมองมาอย่างเย็นชา “หลานขอตัวไปเข้าเฝ้าเสด็จแม่ก่อนนะเพคะ เสด็จย่าไม่ต้องเป็นห่วง หลานไปไม่นานหรอก”
ไทเฮาต้องการพูดอะไรบางอย่างแต่ก็ยั้งไว้ ถอนหายใจอย่างจนปัญญาพลางโบกมือ “ไม่เป็นไร สมควรไปแล้ว”
หนานหว่านเยียนตามสาวใช้นางนั้นออกจากตำหนักหลวนเฟิ่ง กู้โม่หานไม่ได้รับเชิญไปด้วย เขามองตามหลังกู้โม่หานที่ไกลออกไปด้วยสีหน้าซับซ้อน
ที่ฮองเฮาให้มาเชิญในเวลานี้ เกรงว่าจะ…มีเจตนาไม่ดีแน่
สาวใช้นำทางอยู่ข้างหน้า เอาแต่ก้มหน้าอยู่ตลอดเวลา ระหว่างทางไม่ได้พูดอะไรกับหนานหว่านเยียนเลย
หลายครั้งที่หนานหว่านเยียนคิดหาหัวข้อเพื่อถามนางเรื่องฮองเฮา แต่สาวใช้ก็เหมือนเครื่องนำทางที่ไร้ความรู้สึก พานางไปถึงตำหนักหยูซินของฮองเฮา ก่อนจะหยุดฝีเท้าลงที่หน้าประตูตำหนัก ผายมือ
“ฮองเฮาอยู่ข้างในเพคะ เรียนเชิญพระชายา”
หนานหว่านเยียนยังไม่ทันได้โต้ตอบ ก็ได้ยินเสียงหัวเราะครื้นเครงดังขึ้นข้างใน
นางลองเงี่ยหูฟัง ก็ได้ยินเสียงที่คุ้นเคยของผู้หญิงสองคนข้างหน้า
หนานหว่านเยียนเลิกคิ้วเดินเข้าไป บังเอิญเห็นภาพหนานชิงชิงยกชาให้ฮองเฮาพอดี
หนานชิงชิงยิ้มอย่างอ่อนโยนเหมือนเป็น “ภรรยาต้นแบบ”
“เสด็จแม่ดื่มชา ลูกได้ยินว่าช่วงนี้เสด็จแม่ไม่ค่อยอยากอาหาร ข้าจึงสั่งให้ทางห้องเครื่องชงชาเซียงจาหม้อนี้ให้ท่าน”
เห็นได้ชัดว่าฮองเฮาถูกใจสิ่งนี้มาก นางพยักหน้าอย่างชื่นใจ
“ดี มีแต่เจ้าที่ดูแลได้ไม่ขาดตกบกพร่อง อ๋องเฉิงโชคดีจริงๆ ที่ได้ชายาอย่างเจ้า!”
หนานชิงชิงแสร้งเอามือปิดหน้ายิ้มเขิน สื่อถึงบุคลิกของบุตรสาวที่มาจากตระกูลใหญ่ได้อย่างสมบูรณ์แบบ
ทุกคนไม่ใช่คนโง่ ใครก็ตามที่มีสายตาที่เฉียบแหลมจะเห็นว่าหนานชิงชิงได้รับความโปรดปรานเป็นพิเศษ
หนานหว่านเยียนเองก็มองออก นางมองไปรอบๆ และพบว่าวันนี้ภายในตำหนักหยูซินคึกคักมากเป็นพิเศษ
พระชายาสิบสวีหว่านหยิงกำลังป้อนข้าวเด็กชายวัยราวๆ แปดขวบ เด็กชายดูท่าทางสะโอดสะอง แต่งตัวหรูหรา
หนานหว่านเยียนเดาว่าต้องเป็นท่านอ๋องน้อยสักพระองค์แน่
คนอื่นๆ ที่เข้ามาในสถานที่ ไม่ได้มีแต่หนานชิงชิงเท่านั้น ยังมีกลุ่มสตรีสูงศักดิ์ที่คอยประจบสอพลอฮองเฮาอยู่ด้วย
หนึ่งในนั้น กระโปรงสั้นสีเหลืองสดใสของเจียงหรูเยว่โดดเด่นเป็นพิเศษ
ดูท่าทางวันนี้จะมีการต่อสู้อย่างดุเดือด
แต่ก็ต้องเลือกดำเนินการตามสถานการณ์ที่แตกต่างกันไป หนานหว่านเยียนไม่เคยมีช่วงเวลาขี้ขลาดมาก่อน!
ยอดชายากับองค์หนูน้อยแห่งจวนอ๋องอี้ บทที่ 167 ผู้มาเยือนที่ไม่เป็นมิตร ออนไลน์ฟรี
ชุดนวนิยาย ยอดชายากับองค์หนูน้อยแห่งจวนอ๋องอี้ บทที่ 167 ผู้มาเยือนที่ไม่เป็นมิตร โดยผู้แต่ง อารั่ง ได้อัปเดต บทล่าสุด ในที่นี้ ผู้แต่ง อารั่ง ได้เน้นไปที่ตัวละครหลักของนวนิยายเรื่อง ยอดชายากับองค์หนูน้อยแห่งจวนอ๋องอี้ เพื่อให้ผู้อ่านเข้าใจความรู้สึกชายและหญิงในเนื้อหา บทที่ 167 ผู้มาเยือนที่ไม่เป็นมิตร ได้ดีขึ้น ตัวผู้และตัวเมียจะเป็นผู้นำที่ บทที่ 167 ผู้มาเยือนที่ไม่เป็นมิตร ยอดชายากับองค์หนูน้อยแห่งจวนอ๋องอี้ รวมตัวกันหรือพบปัญหาอื่นหรือไม่ ติดตาม ยอดชายากับองค์หนูน้อยแห่งจวนอ๋องอี้ นวนิยาย บทที่ 167 ผู้มาเยือนที่ไม่เป็นมิตร ได้ที่เว็บไซต์ th.readeraz.com
ยอดชายากับองค์หนูน้อยแห่งจวนอ๋องอี้ อารั่ง บทที่ 167 ผู้มาเยือนที่ไม่เป็นมิตร
ยอดชายากับองค์หนูน้อยแห่งจวนอ๋องอี้ นวนิยาย บทที่ 167 ผู้มาเยือนที่ไม่เป็นมิตร