ยอดชายากับองค์หนูน้อยแห่งจวนอ๋องอี้ บทที่ 181 ตรวจสอบประวัติภูมิหลังของเด็กทั้งสอง
ร่างกายของเขายิ่งอึดอัดทรมานมากขึ้นเรื่อย ๆ แม้กระทั่งเรี่ยวแรงที่จะใช้พูดก็เริ่มอ่อนระโหยลงไปทุกขณะ
"สมน้ำหน้าเจ้าแล้วล่ะ!" หนานหว่านเยียนไม่ทันสังเกตเห็นว่าเขามีอาการเจ็บที่หัวใจ เงื้อเท้าข้างหนึ่งขึ้นได้ก็เตะใส่เขาอย่างแรง แต่กู้โม่หานไม่มีกำลังที่จะต่อต้านเลยแม้แต่น้อย จึงทรุดตัวล้มลงไปข้าง ๆ ทันที
ชั่วขณะนี้เอง น้ำเสียงที่แสดงถึงความเคารพของคนขับรถม้าก็ดังขึ้นจากด้านนอก "ท่านอ๋อง ถึงแล้วขอรับ"
ถึงเร็วขนาดนี้เลยเชียวรึ?
เวลาที่ใช้ในการลงโทษผู้ชายชั่ว ๆ มักสั้นเสมอ
หนานหว่านเยียนไม่แม้แต่จะชายตามองเขาเลยแม้แต่แวบเดียว ตั้งใจว่าจะจากไปทั้งอย่างนั้น
แต่กู้โม่หานกลับฝืนกัดฟันอย่างแรง แล้วเหยียดขาออกมาเพื่อขวางทางไม่ให้นางไป
“แก้พิษ.....ให้ข้าก่อน!”
ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าผู้หญิงคนนี้วางยาพิษอะไรใส่เขา ตอนนี้แม้แต่การเคลื่อนไหวเพียงเล็กน้อย เขาก็ยังรู้สึกเจ็บปวดทรมานไปทั้งเนื้อทั้งตัว ราวกับว่าอวัยวะภายในตันทั้งห้า อวัยวะกลวงทั้งหกของเขาถูกใครสักคนบิดไปมาไม่หยุด นับตั้งแต่วินาทีที่นางห่างออกไป ที่หัวใจรู้สึกสบายขึ้นมาก แต่กลับหยัดตัวลุกขึ้นไม่ไหว ไม่มีแรงจะลงรถเอง
ดวงตาสุกสกาวดั่งดวงดาวระยับแสงของหนานหว่านเยียน ซุกซ่อนความเกลียดชังเย็นชาไว้ลึก ๆ นางแสร้งทำเป็นล้วงกระเป๋า จากนั้นทำท่ายื่น "ขวดอากาศ" ใบหนึ่งไปให้กู้โม่หาน แล้วพูดว่า "เอ้า! เอาหรือไม่?"
กู้โม่หานถูกนางปั่นหัวยั่วประสาทไปยกหนึ่ง จึงพูดด้วยน้ำเสียงที่กรุ่นโกรธพลุ่งพล่านว่า "นี่เจ้าเห็นข้าเป็นคนโง่อย่างนั้นรึ?!"
หนานหว่านเยียนก็ไม่มีท่าทีหงุดหงิดรำคาญใจ แค่มองเขาอยู่อย่างนั้น เห็นเขาได้แต่ขบเขี้ยวเคี้ยวฟันอย่างดุดันเคืองแค้น แต่ก็ไม่สามารถทำอะไรนางได้
สะใจ! สะใจจริง ๆ!
"มีใครที่ขอร้องคนอื่นด้วยท่าทางอวดเบ่งเสียเต็มประดาแบบนี้ด้วยรึ? ช่างไร้มารยาทเสียจริง ไม่อยากได้สินะ? ถ้าไม่อยากได้ก็ช่างเถอะ เชิญนั่งโง่ ๆ อยู่ที่นี่ไปก็แล้วกัน!"
พูดจบ นางก็เลิกผ้าม่านขึ้นแล้วจากไปทันที
สภาพของกู้โม่หานประดุจดั่งหัวรถจักรก็ไม่ปาน สีหน้าแดงก่ำด้วยความโกรธเกรี้ยว บนหัวแทบจะผุดควันสีเขียวลอยโขมงออกมาให้ได้แล้ว ทั้งร้อนใจทั้งหงุดหงิด แต่กลับไม่สามารถขยับเขยื้อนร่างกายได้เลยแม้แต่น้อย ทำได้แค่นั่งอยู่ในรถม้า แล้วจ้องตาเขม็งมองดูเงาแผ่นหลังที่ค่อย ๆ ห่างออกไปทุกขณะของหนานหว่านเยียน
เขากำหมัดแน่น จู่ ๆ ก็ผุดความรู้สึกอยากจะเอาชนะนางขึ้นมาอย่างอธิบายไม่ถูก แต่ทันใดนั้น หัวใจของเขาก็เกิดอาการเจ็บจี๊ดขึ้นมาอีกครั้ง กู้โม่หานกัดฟันกรอด นึกสงสัยว่าหนานหว่านเยียนวางยาพิษอะไรใส่เขากันแน่? ทำไมมันถึงทำให้เขารู้สึกทรมานได้ขนาดนี้!
ทันใดนั้นเอง เขาก็นึกถึงกล่องผ้าในอ้อมแขนของเขาขึ้นมาได้ มุมปากพลันยกยิ้มเย็นชา
ผ่านไปอีกสักพัก เขาก็จะช่วงชิงเวลาแบบทุกเสี้ยววินาทีที่มี เพื่อไปตรวจสอบประวัติภูมิหลังของเด็กผู้หญิงทั้งสองคนโดยตรง!
เมื่อถึงตอนนั้นแล้ว ค่อยมาดูกันว่าหนานหว่านเยียนจะยังหยิ่งยโสได้อยู่อีกไหม!
ในจวนอ๋องเวลานี้ หยุนอี่ว์โหรวกำลังนั่งจิบชาอยู่ที่โต๊ะน้ำชา
ก็ไม่รู้เหมือนกันว่า "สิ่งน่าประหลาดใจ" ที่นางเตรียมเอาไว้ให้หนานหว่านเยียนนั้น อีกฝ่ายจะได้รับแล้วหรือไม่
เชี่ยนปี้วิ่งลนลานเข้ามาด้วยสีหน้าตื่นตระหนก แล้วตรงดิ่งไปกระซิบบางอย่างที่ข้างหูของนาง
สีหน้าของหยุนอี่ว์โหรวมืดทะมึนลงทันที กระแทกถ้วยชาในมือเข้าใส่บานหน้าต่าง ทำให้ชิ้นส่วนถ้วยชาลายครามแตกกระจายเกลื่อนพื้น
เมื่อครู่นี้ เชี่ยนปี้เห็นจากที่ไกล ๆ ว่ารถม้าของกู้โม่หานกับหนานหว่านเยียนกลับมาแล้ว นางยังไปแอบจับตามองด้วย จนพบว่าไม่เพียงแต่ทั้งคู่จะปลอดภัยไร้เรื่องราวเท่านั้น กระทั่งหนานหว่านเยียนก็ยังดูสดชื่นมีชีวิตชีวาเต็มเปี่ยม ไม่เหมือนคนที่ได้รับความน้อยเนื้อต่ำใจอะไรเลยสักนิด
ดังนั้นนางจึงรีบวิ่งลนลานมาหาหยุนอี่ว์โหรว แล้วเล่าเรื่องนี้ให้นางฟัง
ๆ จนแทบละเอียดเป็นผุยผง จิกกำแขนเสื้อจนแน่น มองไปยังเศษซากที่เกลื่อนกระจายบนพื้นด้วยสายตาเย็นชา บวกกับอารมณ์ที่โกรธเกรี้ยว ก่อนจะเค้นคำพูดสามสี่คำลอดไรฟันออกมาว่า
"นางมีความสามารถที่ยอดเยี่ยมขนาดนี้เลยเชียวรึ? หรือควรจะพูดว่า ข้าประเมินหนานชิงชิงสูงเกินไปดี? กระทั่งนางผู้หญิงชั้นต่ำตัวเล็กกระจ้อยร้อยคนเดียวก็ยังจัดการไม่ได้!"
เดิมทีนางคิดจะใช้วิธียืมดาบฆ่าคน แล้วนั่งบนภูดูเสือกัดกัน แต่คิดไม่ถึงว่าหนานหว่านเยียนจะหนีรอดไปได้อีกแล้ว (* เป็นสุภาษิตจีน มีความหมายว่านั่งดูทั้งสองฝ่ายสู้รบกันเอง รอจนทั้งสองฝ่ายเพลี่ยงพล้ำแล้ว ค่อยเข้าไปเก็บเกี่ยวผลประโยชน์แบบที่ไม่ต้องเปลืองแรง)
เชี่ยนปี้สีหน้าดูเป็นกังวลขึ้นมาทันที "ใช่เจ้าค่ะเจ้านาย ได้ยินมาว่าตอนนี้นังหนานหว่านเยียนนั่นกำลังปลื้มปริ่มอิ่มเอมใจอย่างยิ่ง ไม่ต้องพูดถึงเลยว่านางมีความสุขแค่ไหน ท่านคิดว่า พวกเราควรทำอย่างไรกันดีเจ้าคะ?"
แม้หยุนอี่ว์โหรวจะโกรธ แต่ก็ยังต้องขบคิดหามาตรการรับมือ
ผ่านไปครู่หนึ่ง นางก็แย้มริมฝีปากสีแดงปลั่งขึ้นน้อย ๆ "ไม่ต้องรีบร้อน ในเมื่อนางสามารถกลับมาได้อย่างปลอดภัยครั้งแล้วครั้งเล่าแบบนี้ นั่นหมายความว่ามันต้องมีอะไรบางอย่างเกี่ยวกับหนานหว่านเยียนที่พวกเรายังไม่ได้ค้นพบ"
“ในเมื่อไม่อาจลงมือกับนางตรง ๆ ได้ เช่นนั้นก็ต้องลงมือแบบอ้อม
นางยิ้มอย่างมาดร้าย มองเชี่ยนปี้ด้วยสายตาอึมครึม "เชี่ยนปี้ ข้าถามเจ้าหน่อยซิ การใช้ชีวิตอยู่บนโลกใบนี้
เชี่ยนปี้ลังเลไปครู่หนึ่ง “เงิน?”
หยุนอี่ว์โหรวแค่นยิ้มเย็นชา "คืออำนาจต่างหาก"
นี่ถือเป็นเรื่องสำคัญที่สุดที่ไม่อาจรอช้า ขอแค่ข้าสามารถตั้งท้องลูกของท่านอ๋องได้ นั่นจะทำให้หัวใจของท่านอ๋องมั่นคงขึ้นมา
ในจวนแห่งนี้ แม้ว่าข้าจะเป็นชายารอง แต่ท่านอ๋องก็ทั้งเอาอกเอาใจและคอยปกป้องข้าทุกหนทุกแห่ง ไหนเจ้าว่ามาซิ พอเทียบกับนังหนานหว่านเยียนจอมหยิ่งผยองนั่นแล้ว
เชี่ยนปี้รีบตอบนางด้วยท่าทางประจบสอพลอ "แน่นอนว่าเป็นท่านสิเจ้าคะ"
"ดังนั้น เรื่องร่วมหออย่างไรข้าก็ต้องร่วม ส่วนเรื่องอำนาจในการดูแลจวนแห่งนี้
รีบพูดชมเป็นพัลวันว่า "เจ้านายฉลาดจริง ๆ เลยเจ้าค่ะ! ถ้าอำนาจในการดูแลจวนแห่งนี้ตกอยู่ในมือของท่าน
แล้วนังเด็กมารหัวขนสองคนที่อยู่ข้าง ๆ นางนั่นล่ะ
สุดท้ายก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม ดูกู้โม่หานจะชอบลูกสาวของหนานหว่านเยียนมาก ๆ
เดินไปหยุดตรงจุดที่ถ้วยชาแตกเกลื่อน แล้วจ้องมองอย่างหมายมาด "รอให้ข้ามีลูกของตัวเอง มีอำนาจในมือ
แต่เหตุผลหลัก ๆ คือหนานหว่านเยียนกับสองมารหัวขนนั่น ปกติแล้วจะไม่ค่อยออกไปไหนมาไหน ต่อให้หนานหว่านเยียนไม่อยู่ รอบ ๆ เรือนของนางก็ยังมีองครักษ์คอยเฝ้าตระเวนตรวจการณ์อยู่ตลอด
แววตาของหยุนอี่ว์โหรวมืดทะมึนเย็นชา "ถ้าข้าได้ขึ้นเป็นนายหญิงที่แท้จริงของจวนแห่งนี้เมื่อไหร่ เรื่องที่จะกำจัดพวกนางอย่างไร ก็ตามอารมณ์ของข้าไม่ใช่รึ?"
นางยื่นมือออกไปหยิบเศษกระเบื้องที่แตกชิ้นหนึ่งขึ้นมา แล้วเอามาประกบปิดกับอีกชิ้นหนึ่ง
เศษกระเบื้องก็แยกออกจากกัน "สุดท้าย กระเบื้องที่แตกไปแล้วย่อมไม่อาจกลับมาประสานกันใหม่ได้ ท่านอ๋องกับตระกูลหนานมีความบาดหมางกันอย่างลึกล้ำดั่งขั้นด้วยทะเลเลือด เป็นไปไม่ได้ที่ท่านอ๋องจะยกโทษให้นาง
ยอดชายากับองค์หนูน้อยแห่งจวนอ๋องอี้ บทที่ 181 ตรวจสอบประวัติภูมิหลังของเด็กทั้งสอง ออนไลน์ฟรี
นวนิยายชุด ยอดชายากับองค์หนูน้อยแห่งจวนอ๋องอี้ บทที่ 181 ตรวจสอบประวัติภูมิหลังของเด็กทั้งสอง เป็นผลงานที่ยอดเยี่ยมของผู้แต่ง อารั่ง. ในที่นี้ ผู้แต่ง อารั่ง ได้เจาะลึกถึงบุคลิกของตัวละครหลัก ทำให้ผู้อ่านรู้สึกได้ถึงบางสิ่งที่น่ารักมากแต่ก็น่าประทับใจไม่แพ้กัน ทั้งสองคนถูกครอบครัวทอดทิ้ง แต่พวกเขาก็เป็นคนที่โหยหาความรักมากที่สุด.. นางเอกทั้งชายและหญิงจะมารวมตัวกันที่ บทที่ 181 ตรวจสอบประวัติภูมิหลังของเด็กทั้งสอง ยอดชายากับองค์หนูน้อยแห่งจวนอ๋องอี้ หรือพบอีกคนหนึ่ง ปัญหา? ติดตาม ยอดชายากับองค์หนูน้อยแห่งจวนอ๋องอี้ นวนิยาย บทที่ 181 ตรวจสอบประวัติภูมิหลังของเด็กทั้งสอง ได้ที่เว็บไซต์ th.readeraz.com
ยอดชายากับองค์หนูน้อยแห่งจวนอ๋องอี้ อารั่ง บทที่ 181 ตรวจสอบประวัติภูมิหลังของเด็กทั้งสอง
ยอดชายากับองค์หนูน้อยแห่งจวนอ๋องอี้ บทที่ 181 ตรวจสอบประวัติภูมิหลังของเด็กทั้งสอง นวนิยาย