ยอดชายากับองค์หนูน้อยแห่งจวนอ๋องอี้ บทที่ 184 คลอดลูกให้ท่านอ๋อง

“ให้โหรวเอ๋อร์คลอดลูกชายไม่ก็ลูกสาวให้ท่านอ๋อง ขอแค่โหรวเอ๋อร์มีลูก ความสนใจทั้งหมดก็จะไปอยู่กับลูก ถ้ามีคนในจวนนี้คนไหนที่ไม่ชอบโหรวเอ๋อร์ ด่าว่าโหรวเอ๋อร์เสีย ๆ หาย ๆ โหรวเอ๋อร์ก็คงจะไม่รู้สึกทรมานใจเท่าไหร่แล้ว"

กู้โม่หานขมวดคิ้วคมได้รูปจนพันแน่นเป็นปม "ถ้าคนรับใช้ในจวนนี้มีใครชอบปากยื่นปากยาวนินทาเจ้านาย เจ้าก็ให้พ่อบ้านกาวจัดการได้เลย ให้จัดการโดยตรง อย่าได้ลังเลเด็ดขาด!"

แต่ไหนแต่ไรมา คนในจวนแม่ทัพมักมีนิสัยหยิ่งยโสเป็นนิจ เรื่องนี้เขารู้ดี บางทีอาจมีคนเผลอทำเรื่องหยาบคายอะไรแบบนั้นออกมาบ้าง แต่ในจวนอ๋องของเขาแห่งนี้ ถึงกับมีใครที่มันขวัญกล้าบังอาจขนาดนี้ ถึงขั้นรังแกโหรวเอ๋อร์เลยเชียวรึ?

ถ้ามีคนกล้าก่อเรื่องเกะกะระรานอย่างนี้จริง ๆ ไม่จำเป็นต้องให้โหรวเอ๋อร์อ้าปากพูด พ่อบ้านกาวก็ต้องรีบชิงจัดการโดยตรงไปก่อนแล้ว....

เขาอดไม่ได้ที่จะมองนางอีกสองสามครั้ง พินิจพิเคราะห์นางอีกเล็กน้อย

หยุนอี่ว์โหรวฝืนยกยิ้มมุมปากน้อย ๆ แฝงท่าทีดูถูกตัวเองอยู่หลายส่วน

“จะปิดปากของทุกคนไม่ให้นินทาย่อมเป็นเรื่องยาก เดิมทีพวกเขาต่างก็คิดว่าโหรวเอ๋อร์เป็นคนที่ไร้สิทธิ์ไร้อำนาจ จะงัดข้อกับพระชายาก็เป็นเรื่องที่สมเหตุสมผลอยู่ ต่อให้พ่อบ้านกาวจะคอยช่วยโหรวเอ๋อร์ แล้วจะอย่างไรต่อไปล่ะ.…”

นางพูดในลักษณะว่าตัวเองมีฐานะต่ำต้อยมาก กู้โม่หานได้ยินแล้วพลันรู้สึกอึดอัดไม่สบายใจ เกิดอาการหงุดหงิดขึ้นมาอย่างอธิบายไม่ถูก

แต่เขาก็ยังตรึงร่างของหยุนอี่ว์โหรวให้รักษาระยะห่างไว้ แล้วมองเข้าไปในดวงตาของนาง

“เป็นข้าที่ผิดต่อเจ้า หลายวันมานี้ไม่ได้ใส่ใจดูแลเจ้าให้ดี ข้าจะมอบอำนาจการดูแลภายในจวนให้เจ้า ถ้ายังมีใครที่กล้าวิจารณ์เจ้าอีก เจ้าก็จัดการตามกฎของจวนได้เลย ดีหรือไม่? "

หยุนอี่ว์โหรวแสร้งทำเป็นปฏิเสธ ดวงตาเบิกกว้างด้วยท่าทางไม่อยากจะเชื่อ "นี่จะได้อย่างไรกันเจ้าคะ ท่านอ๋อง....."

เขาเม้มปาก “ข้าลั่นวาจาไปแล้ว เจ้าก็อย่าได้บอกปัดอีกเลย นอกจากนี้ เจ้าเป็นผู้มีพระคุณที่ช่วยชีวิตข้าไว้ ไม่ว่าเจ้าต้องการอะไร ข้าก็จะพยายามอย่างเต็มที่เพื่อให้เจ้าพอใจ”

ไม่จำเป็นต้องใช้ลูกไม้พรรค์นี้เพื่อมาเตือนเขาหรอก

ทำแบบเดียวกันกับหนานหว่านเยียนไปเลย เปิดเผยตรงไปตรงมาดีที่สุด

หยุนอี่ว์โหรวกลับไม่รู้ว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่ น้ำตาคลอเต็มสองเบ้าตา โผตัวเข้าไปซุกซบในอ้อมแขนของกู้โม่หาน

"โหรวเอ๋อร์ขอบคุณท่านอ๋องมากเจ้าค่ะ ข้าจะไม่ทำให้ท่านอ๋องผิดหวังอย่างแน่นอน!"

แต่หยุนอี่ว์โหรวได้เตรียมแผนการทั้งหมดเอาไว้เรียบร้อยแล้ว เพื่อที่จะทำให้กู้โม่หานเห็นอกเห็นใจ นางจึงไม่ลังเลที่จะร่วมมือกับเชี่ยนปี้เพื่อแสดงละครฉากโศกในชื่อ "จวนแม่ทัพ" เพื่อสร้างสถานการณ์ที่แม้กู้โม่หานจะไม่ได้ร่วมหอกับนาง แต่ก็จะตกปากสัญญากับตัวเองว่าจะมอบอำนาจการดูแลภายในจวนให้นาง

หัวใจของอวี๋เฟิงอ่อนยวบ เผลอพูดโพล่งออกมาว่า

"ที่หอคณิกา กับย่านเริงรมย์มีผู้ชายหน้าตาดีอยู่ขอรับ"

พูดจบ เขาก็ตบหน้าตัวเองอย่างแรงไปหนึ่งฉาด

นี่เขายังทำเรื่องที่คนดี ๆ เขาทำกันอยู่ไหมเนี่ย! ?

ซาลาเปาน้อยกับเกี๊ยวน้อยก็ยิ้มร่า พลางกล่าวขอบคุณเขาโดยพร้อมเพรียง

ปล่อยให้เจ้าตัวคิดวนเวียนไม่หยุดว่า หรือควรรอให้หนานหว่านเยียนกลับมา แล้วบอกนางเรื่องความคิดที่ดูแล้ว “อันตราย” ของคุณหนูทั้งสองดีหรือไม่ จากนั้นค่อยคุกเข่ายอมรับผิด

แต่สิ่งที่เขาไม่รู้ก็คือ ที่จริงแล้วหนูน้อยทั้งสองกำลังมองหาสามีให้กับหนานหว่านเยียนต่างหาก

ช่วงเวลาที่หลินอวี้เฟิงกำลังสอนวันนี้ บังเอิญเป็นช่วงที่หนานหว่านเยียนออกไปพอดี

จะไปหาพ่อที่สามารถปกป้องท่านแม่ แล้วก็ดีกับพวกเราได้จากที่ไหนเจ้าคะ? เมื่อวานนี้พี่อวี๋เฟิงบอกว่าให้ไปย่านเริงรมย์ แต่ก่อนหน้านี้ท่านแม่เคยพูดไว้ว่า

ในเวลานั้นหลินอวี้เฟิงกำลังดื่มน้ำอยู่พอดี เขาถึงกับพ่นน้ำออกจากปากเต็ม ๆ ก่อนจะสำลักกระอักไออย่างรุนแรง

เขาสูญเสียความตระหนักรู้ในตนเองไปชั่วขณะ คิดไปคิดมาก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะตอบคำถามนี้อย่างไรดี แต่ก็ไม่อาจต้านทานกลยุทธ์ “ใช้ไม้อ่อนหว่านล้อมไม่หยุด” ของยัยหนูทั้งสองได้

"นี่ก็.... บางทีถ้าไปที่สำนักศึกษาอื่น ก็อาจจะพอหาเจอก็เป็นได้"

หวังว่าท่านอ๋องกับพระชายา .....คงจะไม่สับเขาเละเป็นชิ้น ๆ หรอกนะ

เมื่อเกี๊ยวน้อยได้ยิน ก็เอามือท้าวคางพลางนิ่วหน้าครุ่นคิด

ย่านเริงรมย์ สำนักศึกษา ที่เหล่านี้จะหาผู้ชายดี ๆ ได้อย่างนั้นรึ?

อืม ——